NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Silmus – Laaksum (cd, Volkoren / Konkurrent)
Een nieuwe release op het prestigieuze Nederlandse Volkoren label is er altijd één om in de smiezen te houden, want ze brengen met artiesten als At The Close Of Every Day, Mensenkinderen, Kim Janssen, Brown Feather Sparrow, Sara Forslund, David Åhlén, Ponoka en ME (Minco Eggersman) de ene voltreffer na de andere. In 2012 treedt ook Silmus toe tot dit bijzondere elitekorps met de cd Ostara. Dit is het project van de Friese, in Leeuwarden woonachtige multi-instrumentalist Gert Boersma. Met gasten als gasten Minco Eggersman (At The Close Of Every Day, ME), Jan Borgers (Mensenkinderen, ME, How To Throw A Christmas Party) en Mirjam Feenstra bevindt hij zich in goed gezelschap. Hij brengt een verfijnde, verstilde en tot de verbeelding sprekende mix van folk, ambient, neoklassiek en uitgeklede postrock. Dat krijgt met min of meer dezelfde muzikanten een nog fraaier vervolg met Shelter (2014), dat onderdak moet bieden aan stilte die dromen, overpeinzingen en genietbare momenten. Dat weten ze te bewerkstelligen met vooral akoestische instrumentaties, aangedikt met samples, elektronica en sfeerscheppende, spaarzame zang. Dat levert bijzondere en bovenal wonderschone droomlandschappen op, waar het heerlijk dwalen is door de overdonderende stille pracht.
Na 5 jaar is nu eindelijk het nieuwe album Laaksum een feit, dat letterlijk van de grond komt als Gert in Leeuwarden een veer opraapt. Dit brengt een stroom aan herinneringen van weleer op gang, onder meer aan Laaksum of Laaxum van waar hij 30 jaar geleden is weggegaan. Dit kleinste vissersdorp van Europa biedt niet veel, behalve een soort kaalxgeslagenheid. Wind, kou, grauw en water, meer niet. Maar ook dat kan genoeg zijn om je inspiratie uit te halen. Boersma (elektrische gitaar, khim, bas, melodica, harmonica, synthesizer, percussie, sampler, effecten, veldopnames) krijgt hier weer rugdekking van Jan Theodoor Borger (piano, effecten), Minco Eggersman (drums, percussie), Guy Gelem (cello) en Mirjam Feenstra (zang). Die zang wordt overigens, zoals altijd, ingezet als stemmig instrument. In 10 tracks van samen een kleine drie kwartier lang weet Boersma een uiterst minimaal, maar filmisch en veelzeggend geheel neer te zetten, waar minder gewoon meer is. Net als de vrij kale frontcover van de cd, die toch allerlei poëtische, weemoedige en andere intieme gedachtes oproept. De melancholische, minimale soms haast schetsmatige muziek is uiterst effectief en weet met enkele klanken diepe snaren te raken en diepgravende beelden op te roepen. Je moet daarbij denken aan een intrigerende mix van Red House Painters, Dif Juz, David Darling, Sylvain Chauveau, Talk Talk, ME en A Winged Victory For The Sullen. Ja mooier dan dat kan ook ik het niet maken.