NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Sanne Rambags | Vincent Courtois | Julian Sartorius – Twigs (cd, Budapest Music Center Records)
Deze NNM rubriek is bedoeld om Nederlandse artiesten te belichten, maar zoals vaker aangegeven zijn de grenzen of regels om hierbij te staan niet in beton gegoten. Dus als de -vind ik- onderbelichte, fantastische Nederlandse zangeres Sanne Rambags (1994) een album opneemt met de Franse cellist Vincent Courtois (1968) en de Zwitserse drummer Julian Sartorius (1981) past dat prima in deze categorie. Overigens grappig dat Sanne met één van haar andere projecten Under The Surface ook een dergelijke tijdspanne qua leeftijden heeft.
Sanne Rambags is echt een begenadigd zangeres, die niet alleen wonderschoon, mysterieus en etherisch kan zingen, maar ook het experiment niet schuwt. Met haar muziek zit ze dikwijls in de meer jazzy en meer wereldse kant van de muziek. Naast het genoemde project doet ze dat ook solo en in Lilja, Mudita en Free The Voices, Musical Landscapes.
Vincent Courtois draait al meer dan 30 jaar mee in de jazz-scene. Ook hij is overigens wel in voor een experiment. Zijn cellospel zit daarmee ergens tussen David Darling en Tom Cora in. Dat heeft hij zowel solo als voor diverse ensembles laten horen.
Julian Sartorius zit met zijn experimentele drumspel dikwijls in de hoek waar de improvisatie de boventoon voert. Maar ook staat jazz en free jazz op zijn menu. Dat laat hij meer dan een decennium zowel solo als in diverse projecten horen. Ik ken ze net als bij Courtois niet echt en heb enkel zijn samenwerking met Merz gehoord. Ze nodigen door dit nieuwe album wel uit om er meer van te gaan luisteren.
Deze drie geweldige muikanten komen nu dus samen op het album Twigs, waarop ze in ruim 42 minuten 11 stukken het licht laten zien. Ik zeg bewust geen songs, omdat ze zich hier niet per se aan de structuren ervan houden. Officieel staat het album te boek als één die tot de hedendaagse jazz behoort, maar dat is wat te kort door de bocht. Ze combineren dat namelijk ook met flarden folk, neoklassiek, avant-garde, improvisaties en allerhande experimenten. Dat laatste eveneens met de zang van Sanne, die zowel heel mooi zingt als spannende klankkunsten laat horen. Met beide weet ze een diepe indruk te maken. De avontuurlijke muzikale begeleiding daarbij tilt het geheel naar een nog hoger niveau. Ze weten je keer op keer te verrassen met hun wonderschonen dan wel wonderlijke vondsten. Naast David Darling en Tom Cora moet je ook denken aan Iva Bittová, Mari Boine, Sidsel Endresen en Liesa Van Der Aa, zij het dat ze hier een volslagen eigen geluid in huis hebben. Een schitterend album dat je ademloos en op de punt van je stoel uitzit.