NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Rutger Zuydervelt – Microtopia (cd, Machinefabriek)
Hoewel Machinefabriek altijd het hoofdproject was van klasbak Rutger Zuydervelt, naast zijn overige uiteenlopende projecten (Shivers, CMKK, Cloud Ensemble, Hydra Ensemble, DNMF, Piiptsjilling, FEAN, TrillaVelt), verschenen er vorig jaar vooral albums onder/met zijn eigen naam. Daarvan zijn er in deze NNM rubriek maar liefst 5 van voorbijgekomen. Veelal betreffen dat dan ook soundtracks. Niet dat die mijlenver van elkaar af liggen of minder verrassend zijn, maar er is wel een klein verschil. Dat komt met name omdat ze ten dienste staan van iets, al weet hij het meestal geheel naar zijn eigen hand te zetten. En of het nu om drones, noise, neoklassiek, ambient, allerhande experimenten, IDM, abstracte muziek, minimal music of combinaties ervan gaat, het pakt iedere keer op hoog niveau verrassend uit. Zuydervelt speelt in de top van de eredivisie als het om muziek gaat.
Zijn nieuwste album Microtopia is wederom onder zijn eigen naam uitgebracht. De subtitel luidt “Original Game Score”, hetgeen al duidelijk maakt waarvoor deze gemaakt is. Voor de mensen die willen weten waar deze game over gaat, een korte toelichting:
Microtopia is een game van Floris Kaayk (designer, digital storyteller) en Tijmen Meijer (media- en game designer, die gaat s een game over groei, ontwikkeling en beschaving, waarbij je als speler een mierenkolonie beheert in een denkbeeldige wereld bestaande uit zwevende microtopen. De mieren moet je via allerhande middelen van voeding en grondstoffen voorzien. Hiermee bouw je geleidelijk aan een geavanceerde samenleving.
Ik ben zelf niet zo’n gamer, maar vind het wel interessant als mijn kinderen hiermee bezig zijn. Als ik dit album trouwens zonder informatie had opgezet, dan was het niet in me opgekomen dat dit om een soundtrack ging en zeker niet voor een game. De muziek in de 10 stukken van samen een goede 47 minuten, zijn behoorlijk rustiek en zitten ergens tussen dark ambient en drones in, maar dan als het ware gemaakt in een onontgonnen gebied in de ruimte. Je ervaart een soort onwerkelijk ruimtelijk en haast driedimensionaal gevoel, dat ik me zou kunnen voorstellen als je ergens in het heelal uit de bus stapt. Het is mysterieus, betoverend en uiterst meeslepend allemaal. Verderop sijpelt er ook nog wat IDM doorheen, maar het blijft in een bepaalde fijne melancholische (atmo)sfeer hangen. En dat is ook nog eens gestoken in een echt prachtige hoes met een illustratie van Floris Kaayk. Subliem album weer. En geen game over, maar wel recensie over.
