NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Rick Treffers – Levensdrift (cd, Skipping Records/ Rick Treffers)
Zanger/gitarist Rick Treffers brengt nu zeker zo’n 30 jaar muziek naar buiten met groepen als Hurting Brains, Girlfriend Missery en Miss Universe, dat vlekkeloos overgaat in het onvolprezen Mist. Het zijn hoofdstukken, soms boekwerken uit zijn leven, die hij ook weer dichtslaat om verder te gaan. Zo brengt hij in 2007 het album Het Heeft Niets Met Jou Te Maken (2007) onder zijn eigen naam uit, waar hij voor het eerst in het Nederlands zingt. En dat gaat hem goed af. Hoewel de tekst in je moerstaal veel meer binnendringt dan een andere, weet hij met spitsvondig taalgebruik en een persoonlijke touch indruk te maken. In 2010 is zijn tweede Nederlandstalige album Prettige Vooruitzichten een feit, dat wederom sterk is. Zonder opsmuk toont hij zijn melancholische inborst, waarbij hij altijd de nodige (zwartgallige) humor aan de dag legt. Het nummer “Steeds Jonger” is wat mij betreft ook gewoon een klassieker in de Nederlandse muziek geworden. Overigens brengt hij als El Turista Optimista ook nog een Spaanstalig album uit. Er staat eigenlijk geen maat op hem, maar de rode draad is wellicht dat alles ongekunsteld uit het leven gegrepen is. Zijn solomuziek houdt het midden tussen indie folk, droompop, chansons, wave en indierock, die hij dikwijls ook voorziet van leuke elektronische franje. Vorig jaar is zijn Engelstalige soloalbum Looking For A Place To Stay verschenen, dat niet zonder reden in mijn jaarlijstje eindigde. Ik noem het zelfs zijn magnum opus. Dat legt de lat ook lekker laag voor de toekomst.
Door de vrachtladingen aan cd’s die hij hierdoor heeft kunnen verkopen, verschijnt zijn nieuwe album Levensdrift nu pas. Deze lag al even op de plank, maar het is wijsheid om even een pauze tussen twee verschillende releases in te lassen. Het is zijn derde album in het Nederlands en het is even schakelen tussen de twee. Maar inmiddels heb ik deze ook al aardig grijs gedraaid. Hij ontpopt zich hier als een begenadigd droefgeestig troubadour en emotioneel scherpschutter. Zoals er een zogeheten bekentenisroman bestaat, is dit album er één, die eerlijke en doorleefde verhalen uit zijn leven openbaart en die daardoor diepe snaren weet te raken. Hij blikt veel terug op zijn leven, waar liefde, kinderen en überhaupt relaties anders zijn gelopen dan van tevoren gedacht. Dat zonder klagen hoor, want Treffers kan als geen ander relativeren en dingen in de juiste proporties zien. Er zijn wel degelijk dingen die hij best anders had willen gezien, maar hij plaatst altijd een gevoel hoop aan het eind van de tunnel. Het gekke is dat ik met kinderen en een al 31 jaar durende relatie hier toch een gedeelde grond vind. Kennelijk gaat die melancholie ook voorbij aan simpel geluk en staat geluk uiteraard ook weer los van dit soort zaken. Treffers mag hier rekenen op steun van Theo Sieben (gitaren, synthesizers, orgel, e-bow, mandoline, beats, banjo), die mede zorgt voor de fraaie omlijsting van het geheel. Het levert in ruim een half uur 10 uiterst intieme songs op, die genres doen vervagen en vooral een beroep doen op je gevoel. Treffers voegt er ook nog wat subtiele details en tevens Spaanse kruiden aan toe, vast ingegeven door zijn gevonden tweede vaderland. Als een gids van zijn eigen leven leidt hij je langs lief en leed en tevens wonderschone, diepgravende momenten. Het is zijn beste en meest persoonlijke Nederlandstalige album geworden, dat je niet onberoerd zal laten. En het is gewoon zijn tweede hoogtepunt binnen een jaar.