NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Remy Van Kesteren – REMY. & The Analogue Robot Orchestra (mcd, Snowstar Records)
Als je harpmuziek nog altijd enkel associeert met engeltjes, new age en blij kijkende blonde dames, dan heb je sowieso nooit een album van Remy Van Kesteren gehoord. Of bijvoorbeeld Lavinia Meijer, om even op eigen bodem te blijven, die onder meer schitterende interpretaties van Philip Glass op dit instrument naar buiten heeft gebracht. Van Kesteren is ook een heuse ambassadeur van dit uiterst veelzijdige instrument geworden en heeft eerder aangetoond dat je er meerdere kanten mee op kan. Dat heeft al muziek in de hoek van de jazz, ambient, minimal music, neoklassiek, klassieke muziek, elektronische muziek, wereldmuziek, filmmuziek en combinaties hiervan opgeleverd. Genregrenzen zijn overigens niet zijn ding, wel om er overheen te stappen. Hij is altijd op zoek naar het avontuur en verschillende invalshoeken in zijn muziek. Dat blijkt ook wel uit samenwerkingen met onder andere S10, Fink en filmmaker Michael Dudok. Onder zijn volledige naam of als REMY brengt hij zijn muziek uit, zowel op labels als Deutsche Grammophon als het immer verrassende Snowstar Records uit Nederland.
Daarop is ook zijn nieuwe mini album REMY. & The Analogue Robot Orchestra verschenen. In 6 composities van samen een goede 30 minuten lang werkt hij met het zogeheten Analogue Robot Orchestra, een 30-“koppige” installatie van 8 bij 3 meter dat gebouwd is door Jurjen Alkema (Blauwe Uur). Hiermee is hij ook op tournee geweest. Het levert een indrukwekkende combinatie van mens en machine op. Wellicht vormde Kraftwerk’s Die Mensch-Maschine een bron van inspiratie, zij het dat Van Kesteren qua raakvlakken hier slechts aan schampt. Hij laat zijn creaties veel meer in de ballenbak van minimal music, synthpop en wereldse elementen belanden. Het is speels en avontuurlijk, maar ook met een zekere melancholische inslag. Drie van de zes tracks, “April” (met ZOI Gospel Choir), “Nowhere Left To Run” en “Lament”, zijn remixen van zijn soundtrack An Alternative Soundtrack To The Motion Picture The Red Turtle (2020), die volledig anders en gewaagder klinken dan de toch al fraaie originelen. De drie nieuwe composities, die hieronder te beluisteren vallen, tonen ook aan hoe goed, breed en vernieuwend Van Kesteren met harp en überhaupt muziek bezig is. Het is alsof je naar een uitdagende kruisbestuiving van Hauschka, Kraftwerk, Gustavo Santoalalla, Steve Reich en Stranded Horse luistert. Dit is een meer dan geslaagde nieuwe weg van deze briljante componist en harpist, die hopelijk nog verder uitgediept wordt in de toekomst. Toonaangevende pracht!