NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Remy Van Kesteren – Muses (cd, Snowstar Records)
Wie de harp nog altijd associeert met engeltjes, regendruppeltjes, bloemen en ander ietwat suffe en zoetsappige zaken, moet (ja moet!) echt eens werk van Remy Van Kesteren beluisteren (al kan ik legio andere voorbeelden noemen). Dit uiterst veelzijdige instrument, dat ook meer mogelijkheden heeft dan de daar toch wel ietwat scheef mee verwante piano, kan voor zoveel soorten muziek ingezet worden. Bij uitstek Van Kesteren bewandelt een uiterst avontuurlijk pad met het instrument en heeft op grenzeloze wijze jazz, ambient, minimal music, neoklassiek, klassieke muziek, elektronische muziek, singer-songwritermuziek, wereldmuziek, filmmuziek en combinaties hiervan weten te brengen. Ook zijn samenwerkingen met onder andere S10, Fink en filmmaker Michael Dudok tonen aan dat hij immer hongerig is en op zoek is naar nieuwe wegen en invalshoeken. Op zijn laatste minialbum REMY. & The Analogue Robot Orchestra (2022) combineert hij zelfs mens en machine, waarmee hij een mix van minimal music, synthpop en wereldse elementen laat horen. Kortom, deze ambassadeur van de harp zorgt voor vele toonaangevende verrassingen.
Hoewel Remy eenvoudig zijn muziek op een label als Deutsche Grammophon uit kan brengen, komt er ook dikwijls muziek uit op het immer verrassende Snowstar Records uit Nederland. Dat laatste is wederom het geval bij zijn nieuwe album Muses. Vernoemd naar de 9 inspiratiebronnen uit de oude Griekse mythologie, onderzoekt dit album Remy’s muzikale inspiratie aan de hand van negen componisten die een grote invloed hebben gehad en nog steeds hebben op zijn muzikale reis, want zo kan je zijn muzikale carrière toch het beste omschrijven. Hij brengt hier covers of eigenlijk meer herinterpretaties van Thom Yorke en diens Radiohead, Aphex Twin, Bon Iver, Kendrick Lamar, Erik Satie, Muse, Jon Hopkins en Jean Sibelius. Ik had deze namen niet zo snel gezien als zijn inspiratiebronnen, maar deel de liefde ervoor compleet. Des te verrassender zijn de uitvoeringen van hem, die genres doen versmelten tot iets nieuws en de harp als een feniks uit de as van de klassiek laten herrijzen; al past het instrument daar natuurlijk ook nog prima altijd bij. Daarnaast wordt de muziek verder gecompleteerd met synthesizers, ambient opnames, beats en vogelgeluiden, die voor de nodige diepgang en variatie zorgen. Hiermee levert deze geniale componist en harpist een subliem eerbetoon en eveneens album af.