NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Pitou – Big Tear (cd, V2 Records Benelux)
Het muzikale pad van de Amsterdamse Pitou Nicolaes verloopt bepaald niet op doorsnee wijze. Toen ze nog erg jong was had ze een onverklaarbare interesse in klassieke muziek. Al op 9-jarige leeftijd zong ze in een nationaal kinderkoor, trad ze ooit zelfs op bij de doop van prinses Amalia en ook in gerenommeerde orkestzalen in Europa. Mede door haar ouders werd deze klassieke liefde met die voor wereldmuziek vermengd. Door al deze ervaring is het verlangen geboren om haar eigen muzikale werelden te creëren. Dat heeft haar na de middelbare schooltijd naar het Conservatorium van Amsterdam geleid, waar ze niet de klassieke maar de popopleiding verkoos; eigenzinnigheid is haar middelnaam. Tussendoor heeft ze ook nog acte de présence gegeven in het Kobra Ensemble, waar covers van Anna Ternheim en Värtinnä haar brede smaak ook nog maar eens onderstreept. Het mooie van Pitou, want zo luidt solo haar artiestennaam, is dat ze de emotie en sfeer bovenaan zet. Het staat, getuige alleen haar eerdere epees Pitou (2016) en I Fall Asleep So Fast (2018) al, buiten kijf dat ze echt geweldig kan zingen, maar het zijn geen louter technische foefjes die ze laat horen. Bij Pitou gaat het altijd om het grotere geheel en doet dat op bescheiden en instinctieve wijze.
Dat geldt wederom voor haar debuutalbum Big Tear, dat er na al die jaren nu pas is. Er schuilt denk ik wel een perfectionist in haar getuige de 10 perfect uitgebalanceerde tracks, al is het nergens dichtgetimmerd. Pitou heeft de muziek en teksten geschreven en brengt naast zang ook gitaar en programmeringen. Ze mag daarnaast rekenen op drummer Mischa Porte, bassiste Jasja Offermans, toetseniste/gitariste Lieke Heusinkveld en saxofonist/basklarinettist Marc Alberto plus het Baroque Orchestration X (met Barokke harp, theorbe, cornet, trompet) en het SunSunSun String Orchestra. Die grote inbreng leidt echter niet tot een overdadig geluid, maar veeleer tot een perfect gedoseerd geheel. Alles ten bate van de sfeer en in het teken van de emotie, die overigens wel altijd behoorlijk melancholisch is. Maar dat is dan weer mijn middelnaam. Op fenomenale en soulvolle wijze smeedt ze lassen tussen droompop, folk, klassieke en wereldmuziek. Die laatste twee zitten in de kleine details, maar die geven de muziek wel extra franje en een unieke glans. Het klinkt misschien volledig fout om dit te zeggen, echter ik bedoel het als een enorm compliment, maar ik zou hier nooit een Nederlandse artiest achter gezocht hebben. Voor liefhebbers van onder meer Chantal Acda, Bel Canto, Chloe Charles, Nick Drake, Suzanne Vega, Yael Naïm en Lana Del Rey. Ik wil toch echt niet klinken als de belastingdienst, maar leuker kan ik het echt niet maken. Wat een weergaloos droomdebuut.