NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Er zijn artiesten die in zoveel projecten tegelijk in korte tijd opduiken, dat je er pardoes een paar over het hoofd ziet. Eén van hen is Peter Johan Nijland, lid van het kunstcollectief de Tuchtunie die de tweede generatie van de Nederlandse stroming ULTRA vormen. Vorig jaar heeft hij met veel van zijn projecten een cd uitgebracht. Met Hadewych om te beginnen, de avant-gardistische duistere rituele metalgroep, die hij er onder meer met Scramasax (Volksweerbaarheid) op nahoudt. Na 9 jaar is er plots de nieuwe cd Welving, die ik niet heb zien aankomen (maar dat komt goed). Met diezelfde Scramasax deelt hij ook Distel, waarvan in november de geweldige cd Wapens is verschenen. Ze laten hier een mysterieuze smeltkroes horen van industrial, avant-garde, darkwave, postpunk en angstpop versmelten. Afgelopen december verschijnt er van Skymme een album, waar Nijland met Bert van Beek (Scheerling, Naagauk) een duo vormt. Dit hebben ze eerder al gedaan als Huttenkloas. En dan is Nijland, hoewel hij eveneens met aliassen als Nÿland, Nÿland II, Æter, nOh v°v en Mr. Pure op de proppen komt, tevens terug te vinden in Syntax Pony, Norn en Trepaneringsritualen. Is dat alles? Nee hoor, hij heeft zojuist op Moving Furniture van onze Sietse (Orphax) de lp Onderstroom (die dus aan me voorbij gaat helaas) uitgebracht met Frans De Waard en Richard Youngs en heeft ook een cd uitgebracht met het nieuwe kwintet O Saale Sakraal. Kortom, hoog tijd voor een update van deze veelzijdige, in de duisternis opererende klasbak (en de zijnen).
O Saale Sakraal – Etmaal (cd, Cyclic Law)
Laat ik beginnen met het vijftal O Saale Sakraal, dat stiekem een superproject is, zij het aan de schaduwzijde van het muzikale universum. Naast Nijland wordt de groep hier gecompleteerd door (wederom) Scramasax, Donné Brok (Danielle Liebeskind, Donné Et Desirée), Patricia Manko en René Aquarius (Dead Neanderthals, DNMF, Krishna, Fantoom), die allen percussie brengen. Hun debuut Etmaal is eind december vorig jaar uitgebracht op het prestigieuze label Cyclic Law. Nijland voorziet her geheel ook slagwerk (onder meer de “draak”) maar brengt verder tapes en stem(samples). Het album vormt de eerste in een reeks verkenningen die als een portal dienen tussen het etherische en chtonische, heilige en profane, de diepste zwarte put en de buitenste witte zon. Verschillen van dag en nacht, die ze hier kracht bijzetten door vanuit meer rustieke dark ambient en drones plots in massieve, tribale percussie laten overgaan. Dit serveren ze hier in twee langgerekte stukken van elk 19 minuten, die werkelijk gitzwart zijn. In rustiger, zeg lichter vaarwater is dat een onheilspellende duisternis en als de geluiden van met name de percussie-instrumenten aanzwellen wordt het een meer thrillerachtige duisternis. Liefhebbers van In Slaughter Natives, Tribes Of Neurot, Shrine, Wardruna en Hadewych kunnen er hun hart aan ophalen. Het is een bij de strot grijpend, diepgravend prachtalbum geworden vol postapocalyptische rituele muziek.
Skymme – Khoro (cd, Norwegianism Records)
Tevens is eind december vorig jaar de cd Khoro verschenen van het tweetal Skymme, die in 2015 al eens de cassette Huone het licht hebben laten zien. Peter Johan Nijland en Bert van Beek creëren hier met allerhande percussie-instrumenten en hun zang, die dikwijls richting keelzang koerst, in een klein half uur 7 stukken. Deze nestelen zich ergens tussen (dark) ambient, tribale en rituele muziek, drones en afwisselende experimenten. Van de zang die ze hier presenteren gaat zowel iets sacraals, werelds als tribaals uit, al weten ze deze vaak als drones te implementeren. Van alles gaat wel iets ambivalents uit en juist dat maakt het allemaal ook zo intrigerend en bijzonder. Er zit een goede spanning onder dit alles, maar het is ook van een unieke, oerpracht. Muziek die zowel aansluiting vindt bij de traditionele, Noorse en Tuvaanse muziek als bij de meer hedendaagse experimentele muziek in een David Lynch-achtige setting. Een volslagen wonderschoon unicum.