NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Neighbours Burning Neighbours – Burning Neighbours (cd, Subroutine / Konkurrent)
De geschiedenis herhaalt zich, luidt een welbekend gezegde. En zeker als je de geschiedenis niet kent, ben je gedoemd deze te herhalen. Zo ook in de muziek dikwijls. Toch constateer ik dat er een hele generatie Nederlandse bands is opgestaan, die -denk ik zonder enige voorkennis- iets compleet eigengereids laten horen. En vast niet toevallig komen die vaak uit op het Subroutine label. Begrijp me niet verkeerd, als je niet per se origineel bent maar wel gewoon goed bent, kan je ook uitblinken. Toch zijn sommige bands in staat dat allemaal te zijn. Een goed voorbeeld daarvan is het Rotterdamse Neighbours Burning Neighbours. Dat klinkt niet zo aardig, maar is helaas gezien de vele explosies in de stad ook weer geen gekke naam. De groep bestaat uit Daanie “Ruisvogel” van den IJssel (zang, gitaar), Alicia Bretón Ferrer (zang, gitaar) van The Sweet Release Of Death, Kat Emma Kalkman (bas) van Library Card, Nagasaki Swim en solo als Maushaund plus Aram Scheeve (drums) van AC Berkheimer. Een ware underground supergroep zou je kunnen stellen.
Nee, het enige waarmee Neighbours Burning Neighbours in herhaling valt is wellicht met de naam, want ook hun debuut heet Burning Neighbours. Maar daar houdt het dan echt op. Ondanks dat je allemaal bronnen zou kunnen toedichten aan hun sound (ergens in de hoek van Sonic Youth, Babes In Toyland, Rake en Deerhoof), krijg je nooit iets sluitend. Ze brengen op hun unieke wijze iets dat je onder de noemer noisepop zou kunnen plaatsen, zij het dat ze ook experimentele muziek, post-punk en alternatieve rock aanboren en waarbij ze sowieso nooit binnen de lijnen kleuren. Eigenlijk is het als een erupterende vulkaan, die de muziek grillig en bovenal energiek naar buiten spuit; je moet maar zien waar het landt. Het laatste waar je de groep dan ook op kunt betrappen is hokjesgedrag. Dat geldt tevens voor de onderwerpen die ze aansnijden. Zo komen genderidentiteit, ADHD en andere dichtbij hunzelf staande thema’s voorbij. Alles is persoonlijk en urgent en derhalve zo overtuigend. En dan heb ik het nog niet eens over de pakkende en soms verpletterende vocale partijen gehad, die een groot aandeel leveren in het geheel. Een gezamenlijk avontuur, dat explosief, kronkelend en tegendraads verloopt, maar je toch weet te verleiden als een popalbum. In een kleine drie kwartier leveren ze 10 nummers af, die zo ongelooflijk veel brengen. Het is lang geleden dat ik zo enthousiast, verrast en gegrepen werd door een nieuw album. Wat een overdonderend en meesterlijk debuut!