NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Microplaza – We’ll Never Fit In This Poem Together (7”, Tiny Room Records)
Het zijn gekke tijden en in kleine ruimtes moet je nu eigenlijk helemaal niet verblijven. Maar Microplaza is met afstand wel één van de leukste microbands, dus die ga je voor geen meter dan wel anderhalve meter uit de weg. Het is een indiepop- duo dat door Arno Breuer (Pino Plaza, Lost Bear, Sven Agaath, Combo Qasam) een beetje uit nood geboren is. Breuer heeft namelijk solowerk op de plank liggen, maar wil zelf niet graag zingen. Maar het toeval wil dat zanger/gitarist Benjamin van Vliet (Microwolf, Moi Le Voisin), je kunt de oorsprong van de bandnaam vermoedelijk nu wel raden, juist het tegenovergestelde wil. In 2018 verschijnt hun gelijknamige debuut op 7”. Ze serveren 5 songs, die na een kleine 8 minuten alweer voorbij zijn. Daar waar andere bands dikwijls veel te lang doorgaan met een nummer, weten zij het concentreren tot het hoogst noodzakelijke, zij het rijk gedetailleerd en op innovatieve wijze. Eén van mijn favoriete bands The Residents bracht in 1980 al het Commercial Album, waarop ze de filosofie hadden dat één couplet en één refrein volstond. Het album bevatte in eerste instantie dan ook 40 tracks van precies 1 minuut en later op cd 50 van eveneens 1 minuut. Maar het was ook echt genoeg. Datzelfde geldt ook voor Microplaza, zij het dat ze andere muzikale vaatjes tappen.
Die vaatjes, het blijft wel micro hè?, die op caleidoscopische wijze ergens tussen folk, indierock, hip hop, altcountry en Americana uitkomen, worden nu andermaal aangeboord voor hun tweede 7” We’ll Never Fit In This Poem Together; over gebrek aan afstand houden gesproken! Maar ze gaan wel goed om met de geboden ruimte. Nu hebben ze namelijk 6 nummers in 8,5 minuut weten te proppen. Dat betekent wel dat ik deze 7”, of maak daar gerust een promo cd-r van, een keer of 200 keer heb gehoord eer de recensie geschreven was, maar dat was dan bepaald geen straf. Songs met een gemiddelde van 1,5 minuut waarin veel gebeurd per vierkante seconde weten voor heel veel luisterplezier te zorgen. En gaan we het echt weer over de lengte hebben? Het gaat er toch om wat je ermee doet? En de leuke foefjes die ze aanboren. Je kan horen dat er twee muzikale liefhebbers aan de slag zijn gegaan met elkaar, want ook al is het een feest der herkenning, ze brengen een origineel geluid naar buiten. Denk daarbij aan een steeds wisselende hybride van The Fire Harvest, Bonnie “Prince” Billy, Cake, WHY?, The Notwist, One Day en Psapp. Dat lijkt wellicht te mooi om waar te zijn, maar het is echt een feit. Hopelijk dat ze alles eens bundelen op cd, want ik denk dat ze daarmee ook ver over de landgrens (als het weer mag) succes kunnen boeken.
Op 11 April presenteren ze hun 7” (semi-)live in quarantaine van 15:00-15:30.