NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Michel Banabila – Tightrope (cd, Tapu Records)
Een kameleon bezit een aantal karakteristieke eigenschappen, waarbij het vermogen om helemaal op te gaan in z’n omgeving door van kleur te veranderen de opvallendste is. Toch blijft het dier nog altijd herkenbaar als een kameleon, ook door de opvallende ogen, poten en staart. De legendarische Rotterdamse muzikant, producent en componist Michel Banabila bezit ook wel die klasse om bij veel soorten muziek te passen en toch herkenbaar te blijven. Of het nu wereldmuziek, trip hop, jazz, neoklassiek, experimentele muziek of combinaties ervan gaat, hij kan er iedere keer weer op toonaangevende wijze mee uit de voeten. Dat heeft hij op zowel zijn soloalbums als die met diverse projecten (East Meets West, Chi, Byzantium, Cloud Ensemble) en artiesten (Yasar Saka, Hannes Vennik, Scanner, Radboud Mens, Philippe Petit, Mete Erker, Oene van Geel, Marco Douma, Roel Meelkop, Willem Cramer, Eric Vloeimans, Maarten Vos, Machinefabriek) al keer op keer bewezen. Zijn muzikale honger om verbinding te zoeken raakt ook nooit gestild, dus wat dat betreft is het ook een rupsje nooitgenoeg.
Qua productie mag je hem ook gerust een bezige bij noemen (en nu stop ik met dieren noemen), want Michel Banabila brengt een hoop uit, zowel fysiek als digitaal, dat telkens van kwalitatief hoog niveau is. Eerder dit jaar heeft hij bijvoorbeeld de prachtige cd Hidden Patterns uitgebracht, met daarop nummers die hij de afgelopen jaren heeft gemaakt. Nu is hij alweer terug met het volgende album Tightrope, dat in een beperkte oplage van 50 stuks is verschenen; haastige spoed is dus weer eens goed! Hij serveert hier 8 stukken, die balanceren op het koord tussen ambient, lichte drones en neoklassiek. Zijn elektronische composities worden in twee tracks op fraaie wijze ingekleurd door Maarten Vos (cello), Oene van Geel (viool, altviool, 5-snarige viool, trombone) en tevens de gevierde muzikant Jeff Greinke (synthesizers, elektronica), waarmee Banabila eerder al de single “Latitude And Longitude” heeft gemaakt. De muziek die Banabila voor zijn nieuwe album heeft gemaakt is uiterst biologerend en trekt als een spannende film voorbij. Het bevat in aanvang iets minder die typische, ik noem het wel eens onaardse geluiden, maar wat een (andere) weelde komt er voor terug. Zo opent het album met het ruim 10 minuten durende “Crépuscule” dat vol met bij de strot grijpende schoonheid zit. Op organische wijze smelten de viool, altviool en cello samen met de elektronica. In het tweede stuk “Dusk To The Sky”, van ruim 7 minuten, schuift Greinke aan en krijgt de muziek een donkerder tintje. Het is even fascinerend als van een diepgravende schoonheid. De tracks erna is het Banabila solo, die met innovatieve elektronica en beats maar tevens experimentele ambient voor een fraai en indringend vervolg op de twee eerste composities zorgt. Het balanceert allemaal op sterke wijze tussen intrigerende en gewoonweg wonderschone muziek, al is het vaak een vervlechting van beide. Banabila levert hier weer een groots en meeslepend album af!