NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Machinefabriek – Our Arms Grew Together (cd, Machinefabriek)
Originaliteit, variatie en kwaliteit zijn misschien wel de drie sleutelwoorden die de muziek van Rutger Zuydervelt, zijn hoofdproject Machinefabriek en de verscheidene andere groepen (Shivers, CMKK, Cloud Ensemble, Hydra Ensemble, DNMF, Piiptsjilling, FEAN, TrillaVelt) en samenwerkingsverbanden typeren. Ja en natuurlijk kwantiteit als het gaat om de hoeveelheid muziek die hij uitbrengt. Toch weet hij er iedere keer een persoonlijk stempel op te drukken. Veel albums zijn mij dan ook dierbaar, als verschillende foto’s in een fotoboek; telkens andere afbeeldingen en toch met die zekere herkenning. Al moet ik zeggen dat de variatie van met name Machinefabriek verder gaat dan die met standaard foto’s doorgaans wordt gemaakt. De muziek zit veelal in de elektronische en experimentele hoek, maar wat eraan toegevoegd wordt bepaalt ook vaak de bloedgroep van een release. Drones, noise, neoklassiek, ambient, allerhande experimenten, abstracte muziek, minimal music en kabaal, ja Machinefabriek heeft het allemaal. Steeds vaker maakt Zuydervelt ook muziek voor films, theater en dans. Nadeel kan zijn dat je het beeld mist, maar die valkuil weet hij eigenlijk altijd wel te omzeilen.
Met Machinefabriek is hij nu terug met Our Arms Grew Together, hetgeen de soundtrack is voor de gelijknamige dansvoorstelling van Marta & Kim, zij het dat deze hier ietwat is bewerkt. Het is een intiem verhaal over de relatie van die twee, dus heeft Zuydervelt ook elementen uit hun dagelijkse leven erin verwerkt, zoals het spinnen van hun kat, een kokende koffiepot, hun kippen en ook andere tuingeluiden (vogels, water). Dat geeft al een behoorlijk intieme touch, maar ook de muziek is anders dan ik van Machinefabriek gewend ben. Er zitten behoorlijk wat synthesizersounds doorheen, die je naar verlaten plekken in de ruimte voeren en tevens doen terugdenken aan de synth-helden van weleer uit de jaren 70/80. Aan de ene kant is het geluid behoorlijk sober, maar toch merk je continu verschillende details op. Op de één of andere manier stemt het me ook melancholisch; op een prettige manier hoor. Ik kan daar niet helemaal de vinger op leggen en juist dat maakt dit zo intrigerend. Het is een greep in het verleden en een stap naar de toekomst tegelijk. Elektronische muziek in een soort menselijk gedaante en op organische wijze geïntegreerd met de natuur. Machinefabriek toont eens te meer aan dat klasse in hoofdstukken komt en altijd weer overtroffen kan worden dan wel anders uit kan pakken. Zuydervelt blijkt ook een stille, maar doeltreffende sluipschutter te kunnen zijn, die je emotioneel hard weet te raken. Ik vind het tot de verbeelding sprekende album tot één van zijn beste horen!