NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Joep Beving – Henosis (2cd, Deutsche Grammophon)
Joep Beving is een Nederlandse pianist en componist, die bestuurskunde heeft gestudeerd en later muziek is gaan maken voor commercials en korte films. Daarna stort hij zich echt op de muziek, wat hij in eerste instantie doet door zijn minimale composities op Spotify te plaatsen. Daar wordt hij vervolgens meer dan 7 miljoen keer beluisterd, wat al gauw leidt tot het debuut Solipsism (2016). Hierop laat hij een dynamisch geluid horen dat ergens tussen klassiek en neoklassiek inzit. Het is bijzonder dromerig, bezinnend, meeslepend, gracieus, teder en emotievol, waardoor recenseren tijdens de beluistering bijkans onmogelijk is. Zelf omschrijft hij het als “toegankelijke muziek voor complexe emoties”. Het blijkt later dat dit het eerste deel is van een drieluik, waarbij hij een spirituele reis aflegt met een filosofische inslag. Solipsisme is het geloof of beter gezegd filosofie die stelt dat het enige dat bestaat het eigen bewustzijn is en al het andere door de geest verzonnen is.
In 2017 volgt Prehension, wat een fraai tweede album oplevert, die hij mag uitbrengen op Deutsche Grammophon. De term “pehension” staat letterlijk voor “het grijpen”, maar in filosofische zin is het een interactie van een subject met een gebeurtenis of entiteit die perceptie omvat, maar niet noodzakelijkerwijs cognitie. Deze diepgang hoor je ook terug in zijn composities, die wederom op doorwaadbare wijze aan de man gebracht worden. En ook al is het pianolandschap de laatste paar jaren behoorlijk platgetreden, weet Beving zich echt te onderscheiden met tot de verbeelding sprekenden, emotievolle en majestueuze pracht. Contemplatieve muziek, die je even uit de realiteit neemt en voor diepgang zorgt. Muziek om alles even op een rijtje te zetten, jezelf aan op te laden en tot nieuwe inzichten te komen. Het is de soundtrack van de ontluikende lente of de herfst in wording, waarbij het leven en de dood een evenwichtige dans maken.
Vorig jaar verschijnt Connatus, waarop je creatieve herbewerkingen van de muziek van zijn eerste twee albums vindt, met eveneens vingerwijzingen naar zijn nieuwe derde werk. Onder meer Eefje De Visser, Colin Benders, Andrea Belfi, CFCF, Thomas Bloch, Cello Octet Amsterdam, Tom Trago en Suzanne Ciari laten hun visie gelden over de originelen. Dat levert echt zinnenstrelende muziek op, die de oorspronkelijke tracks ook in totaal andere genres laat finishen. Deze muziek voegt ook daadwerkelijk iets toe aan de toch al mooie oorspronkelijke creaties.
Henosis is een Griekse term voor eenheid en in het Platonisme specifiek de eenheid tussen alles dat fundamenteel is. Henosis is tevens het laatste deel uit het drieluik van Joep Beving. En dat is meteen ook een dubbel cd, waarop hij in 22 tracks en 1 uur en ruim 40 minuten een bij de strot grijpend geheel aflevert. Dat is uiteraard te danken aan zijn voortreffelijke pianospel, maar ook aan de keuzes die hij heeft gemaakt qua gasten. Zo lardeert hij de muziek met onder meer diverse strijkers, een strijkorkest en een koor. Beving waaiert daarbij op smaakvolle wijze uiteen van minimal music en klassiek tot neoklassiek, filmmuziek en avant-garde. Muziek die associaties oproept met Erik Satie, Frédéric Chopin, Bruno Sanfilippo, Ludivico Einaudi, Lubomyr Melnik, Philip Glass, Robert Moran en misschien nog wel meer, maar dit geeft een aardige indruk. Beving levert hier een overrompelend meesterwerk af!