NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Iris Penning – Dan Maar Genieten (cd, Concerto Records)
Van meet af aan weet de Eindhovense singer-songwriter Iris Penning diepe indruk op me te maken met haar dichterlijke muziek, die schittert door eigenzinnigheid en derhalve en eigen stempel heeft. Ze schildert met woorden en zet die om naar ontwapende, eerlijke verhalen, die ze altijd fraai muzikaal inlijst met haar sobere droompop. En voor mij is het geen vanzelfsprekendheid om Nederlandstalige muziek te omarmen. Het heeft al de prachtalbums Droomverf (2014), Spreken Met Suiker (2016) en Liever Vieze Voeten (2019) opgeleverd, die steeds net weer van elkaar verschillen door andere instrumenten en arrangementen. Iris Penning is van een belofte echt uitgegroeid tot een vaste waarde in het folky poplandschap.
Iris Penning is nu terug met Dan Maar Genieten, waarop ze 13 tracks serveert van bij elkaar ongeveer drie kwartier. Net als haar vorige album is een fraai boekwerk gestoken, zodat je de teksten kunt lezen; zowel als begeleiding bij de muziek, maar ook los als een dichtbundel met ook nog eens extra poëzie, die er mag wezen. Je wordt ook niet voor niks stadsdichter van Eindhoven. Het album is opgedragen aan haar vader, die onlangs is overleden. In de teksten vind je dan ook heel mooie en ontroerende verwijzingen daarnaar, zoals in “Hier Blijft Het Bij”. Iris (gitaar) zingt weer met haar zoetgevooisde verhalende stem, die zacht klinkt door het aller charmantste Brabantse accent. Toch klinkt ze in zo nu en dan ook wat harder, zowel muzikaal als qua stem; luister bijvoorbeeld maar eens naar “Tranen Met Azijn”, “Ik Bepaal” en “Stop De Storm”. De inkleuring is soms wat meer elektronisch en ook zitten er jazz- en blues elementen in. Die afwisseling past erg goed. De productie in is uitstekende handen bij Huub Reijnders, die tevens mellotroon en moog brengt. Ze mag qua muzikale inbreng verder rekenen op Mirthe de Jonge (cello, tweede stem), Richie Reichgelt (gitaar), Martijn Bosman (drums), Peter Slager (contrabas, elektrische bas), Floriaan Wempe (saxofoon), Deborah Slijkhuis (bas) en Philip Lassiter (trompet). Die laatste heeft ook gewerkt met Prince en Ariana Grande. Het moge duidelijk zijn dat ze een goed team om zich heeft verzameld. Dat vertaalt zich ook naar de muziek, die gevarieerder is dan ooit. Toch weet ze al te overtuigen met enkel haar zang, teksten en gitaargetokkel, de rest is bonus. Troostvol, bezinnend, poëtisch en gewoonweg wonderschoon. Het is haar mooiste album tot nu toe en de rek lijkt er nog lang niet uit. Genoeg geschreven. Dus dan maar genieten….