NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Grapes Of Grain – Painted Windows (cd, Drag Days Records)
Ik ben ooit door de broeders Arno en Stefan Breuer bij Grapes Of Grain uitgekomen. Je kan ook echt je kont niet keren of die twee duiken weer ergens op. Het zou eigenlijk verboden moeten worden! Nee hoor, want als ze ergens meedoen dan levert dat eigenlijk altijd topmuziek op. Zo ook bij het in 2005 opgerichte Grapes Of Grain, dat tegenwoordig bestaat uit het duo Alexis Vos (zang, gitaar, bas) en Berend Jan Ike (gitaar, zang, drums, bas, piano). Het laatste wat ik van ze heb vernomen is het album It Slowly Fades uit 2009. Daarna is er vorig jaar nog wel wat digitaal verschenen, maar de band lijkt toch een beetje in de vergetelheid te raken. Zonde, want de muziek, die ergens tussen indiepop, Americana en alt-country finisht, is echt van hoog niveau. Daar weten ze ook diverse eigen ingrediënten aan toe te voegen, die het tot een tijdloze en innemende ervaring maken.
Nu presenteren ze hun nieuwe album Painted Windows. In ruim36 minuten krijg je twaalf nieuwe nummers. De heren blijken nog altijd uit de bron der tijdloosheid te drinken en serveren dan ook weer muziek, die meteen vertrouwd aanvoelt; muziek waar je in wilt wonen. Hoewel ze zelf met sterke zang en stemmig instrumentarium een uitstekende basis leggen, laten ze de rest fraai inkleuren door Harm van Sleen (pedal steel, dobro, viool), Niels van Heumen (trompet, synthesizer), David Decraene (saxofoon), Amber Sawyer (zang), Lara Taska (zang), Kirsti Blow (zang) en uiteraard ook de voormalige bandleden Stefan Breuer (gitaar, keyboards, drums, bas, zang) en Arno Breuer (drums, percussie, bouzouki).De productie is in handen van Berend Jan en Stefan en de illustraties zijn weer van de hand van Arno. Het zijn heerlijke songs, die weemoedig maar nooit terneergeslagen en licht bevreemdend maar altijd warm zijn. Ze passen eigenlijk heel fraai bij de herfst, maar dan wel op een zonnige dag. Sommige nummers lijken er altijd al te zijn geweest. Ze lengen hun eerdere genres aan met psychedelische elementen, garage rock en powerpop, wat voor een rijker geluid zorgt. Het gaat ook echt van zacht hoogtepunt naar zacht hoogtepunt. R.E.M., Alex G. en Hiss Golden Messenger worden ter referentie aangehaald, maar daar mag je ook Idaho, Power Of Dreams, Charlatans, Blur en Pavement aan toevoegen. Het maakt ook niet zoveel uit, maar het geeft wel goed aan dat ze mee kunnen met de groten. Het is het wachten waar geweest moet ik dan zeggen, maar voor een eventueel vervolg hoeft dat niet per se 15 jaar te duren. Een geweldig, meeslepend prachtalbum.