NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Gijs Levelt – Playground (cd, Level T Records)
Werken van en met trompettist en componist Gijs Levelt hebben hier al vaker de revue gepasseerd. Zo maakt deze veelzijdige muzikant deel uit van Spinifex en de Amsterdam Klezmer Band, waar ik tot twee keer toe fijn heb mogen DJ-en in Vera, maar ook brengt hij ook onder zijn eigen naam en met het Willem Breuker Kollektief, Cilice Orchestra, Deep Fried Angel Fish, Trafic Jam, Fra Fra Sound en STriCat zijn materiaal uit (soms als gast). Daarbij loopt zijn werk uiteen van jazz, salsa en klezmer tot ambient, experimentele, elektronische en zelfs Hindoestaanse en Afrikaanse muziek. Dat maakt dat keer op keer een verrassing waarmee hij komt of waarin hij opduikt. Door de jaren heen heeft hij eveneens muziek voor theater geschreven. Uit alles hoor je het enthousiasme voor het maken van muziek terug, dikwijls gepaard gaande met humor, avontuur en speelsheid.
Dat laatste komt helemaal goed uit de verf op zijn album Playground, met de subtitel “Music For Theatre”. In maar liefst 22 stukken van samen 64 minuten lang, laat hij hier uiteenlopende mix aan stijlen horen, zoals past bij het theater en een speeltuin. Een schommel, een wip, een kabelbaan, een glijbaan, een klimtoestel, een zandbak en iets met water. Nee dat uiteraard niet, maar Gijs strooit wel met genres in zijn stukken, die hij dan ook voor uiteenlopende theaterstukken heeft gemaakt. Voor “Momentum” brengt hij in één nummer een spannende mix van Barokke klassiek, Nordic music en een soort beat box muziek, die op organische wijze bij elkaar gebracht worden. Het stuk “Augustus Oklahoma” (4 delen), die zich tussen avant-elektronica, rudimentaire techno, musique concrète, biologerende percussie en wereldse geluiden inzit. Het besluit weer met die prachtige Nordic music stijl. Steeds weer op speelse wijze verschuift Gijs de accenten, waardoor de decors net weer variëren. In het daarop volgende “The Beauty Queen” (één deel), haakt hij op het vorige aan en tevens in “Cloaco” (7 delen) begint met die Nordic sound. Daar volgen echter al snel zwoele beats en (suggestieve) zangklanken, die voor een bijzondere sfeer zorgen. Hij stapt daar weer over op meer stuiterende beats. Het golft als één organische geheel op en neer. Pas in “Aardgasten” (4 delen) zoekt hij spontaan de dansvloer op, al blijft de speeltuin altijd in zicht, om even later haast weer op fourth world music over te schakelen. Telkens weet hij overigens net buiten genregrenzen te blijven of er eigenzinnige collages van te maken. Hij besluit deze cd (toepasselijk) met “Voorbij” (5 delen), dat op jazzy wijze begint. Dan schakelt hij over naar dark ambient met freejazz trompetwerk om vervolgens een schitterende en stemmige instrumentale cover van het Jacques Brel nummer “La Chanson Des Vieux Amants” te brengen, die even later nog in een dub versie voorbijkomt. Na ruim een uur heb je zoveel voorbij horen komen, maar doordat het zorgvuldig samengesteld is gaat dat wel naadloos in elkaar over. Ter referentie kan ik Nils Petter Molvær, Nouvelles Lectures Cosmopolites, David Shea, Michel Banabila, Jon Hassell, Donald Byrd, Brian Eno, Black Lung, Pascal Comelade, Yello en Miles Davis en Yello aanvoeren, maar je voelt al aan dat luisteren het beste advies is. Het is een avontuurlijke en adembenemende luistertrip langs veelal onontgonnen muzikale speelterreinen geworden. Dus lekker (af)spelen maar!
