NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Gagi Petrovic – Unfold Yourself (cd, Moving Furniture Records)
De Nederlandse componist, producer, muziekleraar, performer en geluidskunstenaar Gagi Petrovic is meermaals in de prijzen gevallen met zijn muziek. Hij beweegt zich op vrije wijze tussen de abstracte elektronische en hedendaagse muziek en zelfs alternatieve pop, al naar gelang wat het thema is. Dat laatste loopt uiteen van onderdrukking, isolatie en vernietiging tot wat het betekent om vrij te zijn. De muziek kan daarbij zowel akoestische als elektronische bronnen bevatten; alles in het ten teken van het onderwerp. Sinds 2017 heeft hij diverse releases naar buiten gebracht, die net zo van elkaar verschillen als verwant zijn door zijn bijzondere keurmerk. Daarbij schrijft hij voor solisten, kleine ensembles en akoestische bezettingen, maar produceert hij tevens muziek voor andere media, zoals hedendaagse dans, theater, videokunst en documentaires. Hij brengt elektro-akoestische albums uit en voert eigen werk uit met zijn op maat gemaakte instrument GEST en als singer-songwriter. Daarbij heeft hij een bijzondere interesse in hoe muziek ons zowel fysiek als mentaal beweegt; hoe zulke abstracte talen ons in staat stellen na te denken over een bepaald realiteitsbesef, eraan te ontsnappen of het zelfs in twijfel te trekken. Zijn biologerende muziek weet je altijd op meerdere niveaus diep te raken.
Dat is eigenlijk niet anders op zijn nieuwste album Unfold Yourself, dat is uitgebracht op het vooruitstrevende, experimentele label Moving Furniture Recprds. Petrovic brengt hier een verhaal over persoonlijke groei en het zorgen voor je eigen geestelijke gezondheid. “Het gaat over een overweldigende duisternis – schijnbaar eindeloos. Jezelf aandacht, vertrouwen en tijd geven maakt deze momenten niet gemakkelijker, maar transformeert de vluchtigheid onvermijdelijk in iets nieuws, iemand nieuw.” Hiervoor heeft hij 7 composities gecreëerd van samen bijna 53 minuten lang. De muziek lijkt in eerste instantie een behoorlijk abstracte mix van glitch, ambient, noise en experimentele elektronica, maar voelt al snel als een intrigerend verhaal, Het doet me denken aan een scene uit het eerste deel van de film The Matrix, waar één van de vrije geesten zegt geen eentjes en nullen te zien op het scherm maar beelden. Dat effect heeft deze muziek, voor mij met de koptelefoon op, ook. Je hoort niet zozeer de abstractie maar voelt veeleer de emoties, ziet de bijbehorende beelden en ervaart het verhaal. Ik vind als je dat met elektronica kan bewerkstelligen zo buitengemeen knap. Daarbij biedt hert album ook hoop en troost. Los daarvan is het ook gewoon van een diepgravende schoonheid, die zich niet gemakkelijk blootgeeft en zich langzaam ontvouwt. De door Rutger Zuydervelt ontworpen hoes (gebaseerd op foto’s van Gagi Petrovic en Ada Bania-Bekkers) past daar ook perfect bij. Voer voor liefhebbers van Sarah Davachi, Machinefabriek, Orphax, Kali Malone, Philip Jeck en meer. Een machtig, meeslepend en meesterlijk album!
Dank voor de lovende kritiek en de nauwkeurige aandacht. 🙂
👍 (dank voor de fraaie muziek)