NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Froukje – Noodzakelijk Verdriet (cd, Frok ’n Roll / Excelsior Recordings)
“Pap, heb je het nieuwe album van Froukje al gehoord?” Oudste dochter en de muzikaalste van het kwartet houdt doorgaans van bijzondere muziek, van Frank Sinatra tot The Smiths, Blur, Pixies, Suki Waterhouse, Wet Leg en Bilie Eilish. Dus toen ze mij die vraag stelde werd ik nieuwsgierig, niet wetende dat Noodzakelijk Verdriet pas het debuutalbum van Froukje Veenstra is. Dat komt ook omdat ze sinds 2020 veel nummers uit heeft gebracht, die de nodige aandacht kregen, ze veel op TV is verschenen, in de prijzen is gevallen en live veel heeft opgetreden. Ik vond haar stem altijd wel erg mooi, maar had me er nooit echt in verdiept. Tot nu.
Een titel als Noodzakelijk Verdriet spreekt meteen al tot de verbeelding en verraadt een zekere diepgang. Het is geen titel die op voorhand de hitlijsten zal bestormen. En toch kan deze pas 22-jarige uit Nieuwkoop, zoals ook bekend, dat met gemak met haar muziek. Het mooie is dat als je de teksten naast je neerlegt (als je dat zou willen) je er ook intens van kunt genieten. Maar neem je de teksten erbij, dan krijg je echt wat extra’s. Froukje beschikt namelijk over een zeker inzicht, waar sommigen pas later in hun leven achter komen. Ze stelt existentiële vragen, die ertoe doen. Ook gebruikt ze woorden en woordcombinaties, waar velen lang naar zouden moeten zoeken. Een oude ziel noemen ze dat wel eens. Toch vertolkt ze ook vooral de stem van een nieuwe generatie. Woorden die dansen, woorden die ontroeren, woorden die verbazen, woorden die in opstand komen en woorden die soms niet te verwoorden zijn. Op welbespraakte wijze geeft ze zichzelf op ontwapende wijze bloot, maar houdt ook de deur een beetje dicht; ook dat legt ze uit in haar oprechte, sterke teksten. Het mooist vind ik haar het als ze het heel klein en breekbaar houdt, zoals bijvoorbeeld in “23 Mei”. Dit is zo mooi en eerlijk dat het gewoon zeer doet. Maar het gaat dan ook over haar broer, die is overleden toen zij pas 2 maanden oud was; daar raakt ze echt diepe snaren en toont ze zich een ware vrouwelijke versie van Jacques Brel of Ramses Shaffy; een klassieker en dat op deze leeftijd! Van dit kaliber liedjes zijn er trouwens meerdere. Op de andere momenten is het juist weer lekker catchy. Dat komt zeker ook door fijne zangstem en tevens de sterke begeleiding die Froukje (zang, synthesizer) geniet op synthesizer bas, gitaar, bas, piano, drumprogrammering, keyboards, cello en productie. In “Nu ik niet meer over je schrijf” rapt ze ook een keer op verdienstelijke wijze, beetje à la Eminem’s “Stan”. Maar als ervaren rot in het vak had ik de impact en gedeelde emoties van dit prachtalbum niet aan zien komen. Noodzakelijke kost voor de Nederlandse muziek!