NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Comes & Simonis – Regering (cd, Esc.rec)
Martijn Comes en Lukas Simonis zijn twee namen die ik door de jaren heen regelmatig voorbij zie en hoor komen. Maar ze maakten niet eerder een album samen. Daar komt nu verandering in.
Comes is een Nederlandse afgestudeerd componist, die een bijzondere interesse heeft in klankkarakter in verschillende muzikale tradities, hetgeen zich in zijn releases vertaalt naar elektro-akoestische muziek, drones, ambient, neoklassiek of combinaties hiervan. Veel van zijn werken, die onder meer op Moving Furniture, The Silent Howl, IO SOUND en Bedouin Records zijn uitgebracht, hebben ook een filmisch karakter. Dat heeft vermoedelijk alles te maken met zijn studie Compositie voor Film aan het Conservatorium van Amsterdam te maken. Ervoor is hij al afgestudeerd aan de academie voor Digitale Communicatie. Naast menig soloalbum heeft hij ook werken gemaakt met Orphax, Giulio Aldinucci en Hessel Veldman en hangen er albums in de lucht met Frans de Waard.
De Nederlandse gitarist Lukas Simonis is al wat jaren langer onderweg en komt ongeveer uit de tegenovergestelde hoek met afwisselend artrock, punk, industrial en avant-garde. Hij heeft een groot aandeel gehad in de Rotterdamse alternatieve hoek, ook als programmeur voor WORM. Groepen als Dull Schicksal, Trespassers W, AA Kismet, The Rosebuds, Zoikle, Morzelpronk, Coolhaven, Apricot My Lady, Vril en nog wel meer hebben op zijn bijdrage mogen rekenen. Later is hij zich meer en meer op experimentele improvisaties gaan richten, waaruit wederom uiterst interessante releases zijn voortgekomen. Zo heb ik bijvoorbeeld nog een geweldige samenwerking met Pierre Bastien in de kast staan. Maar er is heel veel geweldigs terug te vinden in zijn imposante discografie.
Als Comes & Simonis, klinkt zo leuk samen, presenteren ze hun eerste gezamenlijke album Regering, uitgebracht op het innovatieve label Esc.rec. Deze titel spreekt mij als schrijver voor het Schaduwkabinet natuurlijk meteen aan, maar het maakt ook nieuwsgierig naar de inhoud. Deze heeft (gelukkig) niks te maken met de huidige formatie van een nieuwe regering, maar deze is net als de albumtitels ontleend aan het werk van de ietwat mysterieuze B. Traven aka Ret Marut. Comes gooit hier onder andere synthesizers, piano, orgel en Afrikaanse percussie in de strijd, terwijl Simonis met gitaren, effecten, analoge synthesizer en blippoo box aan de haal gaat. De componist versus de improvisator, maar hier toch vooral komend tot een boeiend com-pro-mis, ja laat dat maar over aan Comes en Simonis. De zes composities die ze in een goed uur hier serveren, zijn van 2018-2020 geschreven. Vanaf de allereerste tonen weten ze me al in de houdgreep te nemen. De cd opent namelijk met “Opstand Der Afvalligen”, waar je een gecontroleerde mysterieuze, haast tribale ambientsound hoort waardoor gitaarimprovisaties klinken. Maar ook daarna weten beide elkaar uit te dagen en de meest fascinerende creaties te fabriceren, waar improvisaties, elektro-akoestische muziek, ambient en allerhande experimenten op afwisselende en verrassende wijze de revue passeren. Weliswaar is de aanpak van beide anders, maar hun geluiden worden gebundeld tot één geheel en lopen niet parallel aan elkaar. Doordat je wel die verschillende inbreng hoort, geeft dat een geweldig ruimtelijk effect, waar in de leegtes weer geluiden lijken te ontstaan of te echoën. Zie het als een bijzonder geschapen rasterwerk, waardoor geluiden vliegen, botsen, vervlochten worden en tevens het raster weer kunnen vervormen. Dat kunnen echter soms ook angstaanjagende vormen opleveren, zoals in “Laffe Epicus” en “IJzingwekkende Weegschaal”. Ik moet met enige regelmaat denken aan die beklemmende atmosfeer van David Lynch’s Eraserhead, zij het dan met moderne muziek. Muziek die niet altijd behaaglijk is, maar waarvan je toch geen seconde wilt missen; zoveel interessants valt er te ontdekken. Het is een meeslepende, weergaloze en avontuurlijke luistertrip geworden!