NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Chantal Acda – Saturday Moon (cd, Glitterhouse/ Chantal Acda)
In tijden dat we het lastig hebben, hoeven we ons niet te vergrijpen aan drank, verdovende middelen en dergelijke, maar kunnen we gerust één van de albums van de Nederlandse, in België woonachtige zangeres/muzikante Chantal Acda opzetten. Ik kom aan het begin van deze eeuw voor het eerst met haar muziek in aanraking middels haar project Chacda en ben meteen verkocht. Het is tevens het begin van een lange, liefdevolle reis met prachtmuziek die ze naast Chacda ook onder haar eigen naam en met Distance Light & Sky (met Chris Eckman (Dirtmusic, The Walkabouts) en manlief Eric Thielemans), Sleepingdog (met Adam Wiltzie (Stars Of The Lid, A Winged Victory For The Sullen, The Dead Texan, Aix Em Klemm)), i-H8 Camera, Stasola, Isbells, Marble Sounds, True Bypass (met Craig Ward), Nu Nog Even Niet, Machinefabriek/Rutger Zuydervelt en COHO LIPS (met Styrofoam) uitbrengt. Dat levert telkens diepgravende voltreffers op, die je bepaald niet verwonden, maar juist troostende schoonheid brengen, mede dankzij haar oprechte narcotiserende prachtzang. Met haar grote hart omarmt ze met een luisterend oor ook veel uit de hele wereld. Haar muziek is er dan ook altijd op uit om te verbinden en te zoeken naar wat wel in plaats van naar wat niet. En daarbij valt ze ook nooit in herhaling.
In de tijd dat wereld geveild is door COVID-19, heeft menig muzikant de tijd genomen om muziek op te nemen. Het verschijnt ook in zoveel onesheets van net zoveel artiesten. Dat klinkt haast afgezaagd, zij het dat het menig fraai werkje oplevert. Ook Chantal Acda is gaan schrijven en dat heeft geresulteerd in het nieuwe soloalbum Saturday Moon. Hoewel solo in haar geval betrekkelijk is. Ze is niet alleen een graag geziene gast, anderen spelen ook graag mee op haar albums. Hier mag Acda (zang, gitaar, piano, saz) dan ook rekenen op een waar leger van maar liefst 18 gastmuzikanten:
Personele intermezzo:
Op de longlist staan drummer/percussionist Eric Thielemans (solo, Distance Light & Sky, i-H8 Camera, Tape Cuts Tape), bassist Alan Gevaert (2 Belgen, dEUS), gitaristen Bill Frisell (solo, Naked City), Rodriguez Vangama en Shahzad Ismaily (solo, Barbez, Marc Ribot, Secret Chiefs 3), gitarist/ contrabassist Borgar Magnason (The Alvaret Ensemble, Reykjavik Sinfonia), pianist Pieter Van Dessel (Marble Sounbds, Plastic Operator), trompettist Gerd Van Mulders (Headphone), trompettist/toetsenist Niels Van Heertum, violiste Beatrijs De Klerck (Christina Vantzou), zanger/gitarist/toetsenist Alan Sparhawk (Low, Retribution Gospel Choir, Elegy, The Black-Eyed Snakes, The Murder Of Crows) en zangers Arjan Lienaerts, Benjamin Jago Larham, Jony Overdijk, Madeena Dicko, Sara Leemans, Sylvie Nawasadio (Zap Mama, Les Anges Companie) en Mimi Parker (Low). Dit om maar even aan te geven met wat voor klasbakken Chantal Acda werkt (en die ze verdient). En natuurlijk met de fraaie artwork van Rutger Zuydervelt (Machinefabriek).
Ondanks de enorme bezetting is het toch vooral een persoonlijk en sober document geworden, dat past bij de huidige situatie. Iedere keer denk ik dat ze haast niet nog eens een zo’n overrompelend album af kan leveren als voorheen, maar toch weet ze me keer op keer te verrassen. Zoals ook nu, wat zeker met haar emotioneel geladen, licht vibrerende zang te maken heeft, die zelfs AstraZeneca, Pfizer of Janssen vaccins of de bijsluiters ervan prachtig kan laten klinken. Haar teksten draaien ook echt om de inhoud en dat raakt diepe snaren. Ze brengt hedendaagse singer-songwritermuziek, die gelardeerd wordt met folk, neoklassiek, Afrikaanse elementen en altcountry. Daarmee weet ze op overtuigende wijze weer een onvergetelijke, troostvol en gewoonweg prachtig geheel te smeden, waarbij ik om de haverklap kippenvel krijg. Denk ter referentie aan een telkens wisselende mix van Red House Painters, Low, Natalie Merchant, Sandy Denny en Nick Drake. Chantal Acda heeft een oprecht en puur geluid in huis, waarbij ik het vermoeden heb dat ze niet eens weet hoeveel ze voor anderen betekent. Ze weet menig prettige traan te ontstelen en troostende arm te bieden, maar voor het leeuwendeel wordt je gewoonweg getrakteerd op die ongerepte, bezinnende en verlammende schoonheid van haar muziek. Op bescheiden wijze levert ze gewoon weer een meesterwerk af!