NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Ard Bit & Radboud Mens – Marking A Boundary With The Turning Point (cd, Shimmering Moods Records)
Als de namen van Ard Bit en Radboud Mens samen op een affiche prijken, word ik op voorhand al enthousiast. Ard Bit is het project van de Rotterdamse componist, geluidskunstenaar en veldopname muzikant Ard Janssen, die hier al meermaals langs is gekomen. Ooit ook met zijn geweldige album Spanon (2009), vol met de betere IDM, maar de laatste tijd met name ook met zijn fijne veldopname serie, waarmee hij vanaf 2021 met enige regelmaat van zich laat horen. Ard is in 2003 afgestudeerd aan het Haagse conservatorium met een graad in de elektronische muziekcompositie. Radboud Mens heb ik ooit in de jaren 90 leren kennen in de Amsterdamse muziekwinkel Staalplaat, waar ik steevast mocht rekenen op geweldige muziektips. Zijn andere kant, die van geluidsontwerper, geluidskunstenaar en componist ontdekte ik later pas. Dat niet enkel met werk onder zijn eigen naam, ook als Hyware en Technoise en groepen als Cloud Ensemble (met onder andere Michel Banabila en Rutger Zuydervelt), L.O.S.D., Mensimonis (met Lukas Simonis), Staalplaat Soundsystem en Ohm. Hij heeft tevens samengewerkt met onder meer Jaap Blonk, Michel Banabila, Stephan Mathieu, Janek Schaefer, Craig Ward, Arno Peeters, Dan Armstrong, Matthijs Kouw, Roel Meelkop, Rutger Zuydervelt, Marco Douma en Son Of Chi. Hij runt ook de labels Hond In De Goot en ERS. Hij gaat op experimentele wijze door diverse genres, al dan niet met zijn eigen gebouwde instrumenten.
Samen hebben ze nu het album Marking A Boundary With The Turning Point gemaakt, uitgebracht op het innovatieve Shimmering Moods Records. Ze serveren hier 9 tracks van samen maar liefst 66 minuten, die gaan over de spanning tussen de horizontale en verticale muzikale gebeurtenissen. Het horizontale creëert een illusie van onbeweeglijkheid en soms bijna stilte, maar binnen dat paradoxale geheel introduceren de kleine verticale akoestische gebeurtenissen een ongrijpbare dynamiek. In feite zou je het kunnen vergelijken alsof je op een loopband staat, waarbij de voortgang er in stilstand wel is en dan gesitueerd buiten in de regen. De regendruppels vormen een steeds wisselend patroon op de loopband en de luisteraar. Daarmee komen ze ergens uit tussen drones, elektro-akoestische muziek, elektronische experimenten, veldopnames en ambient uit (en bepaald niet met dolfijntjes en dingen). De drones vormen de loopband en de rest zorgt voor de meeslepende en tevens wonderschone detaillering. En het mooie is dat je iedere luisterbeurt weer nieuwe geluiden ontdekt. Als je dit alles hard op de koptelefoon luistert, hoor je ook een soort 3D sound. De twee maken goed gebruik van stiltes, ruimtes en herkenbare en minder definieerbaar geluid. Het maakt dat ze je volledig in de houdgreep weten te nemen. Ik denk dat liefhebbers van onder meer Loscil, Kyle Bobby Dunn, Anthéne, William Basinski, Ben frost en Celer hier ook wel mee uit de voeten kunnen. Rotterdam en Amsterdam, dat gaat prima samen! Echt een zinnenprikkelend prachtalbum.