NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Apneu – Silvester (12”, Subroutine Records)
Als je lijdt aan (slaap)apneu, wat letterlijk “geen lucht” betekent, dan stokt je ademhaling zo’n 10 tot 30 seconde gedurende je slaap (en dikwijls meerdere keren in één nacht). Nu is de kans dat je bij de Amsterdamse band Apneu in slaap valt gelukkig uiterst klein. Ze doen je hoogstens naar adem happen met hun lekker pakkende uptempo gitaarmuziek. Hun ongepolijste, licht rammelige sound is uiterst verslavend, waarbij ze de ernst met voldoende humor weten af te wisselen. De groep, die met Boy Problems (2011), Hard Feelings (2014) en This Will Never Happen To Us (2016) al uitstekende heeft afgeleverd, bestond uit gitarist Ruben Braeken (Katadreuffe, Eva Braun, Glice), drummer Maarten Broekhuizen (Katadreuffe), bassist Joeri Joustra en zanger/gitarist Erik Schumacher. In het verleden luisterden ze ook wel naar de namen Moronica Lewinsky, Delta Mongolloyd, Ellen Degenerate en Debilio Estevez. Bestond, want inmiddels is Nora Uitterlinden (Slow Worries, Pony Pack) de nieuwe drummer van de band.
Het viertal heeft in een week tijd het nieuwe album Silvester opgenomen in Stuttgart, samen met producer (Die Nerven) en muzikant Ralv Millberg (Jauche) in zijn Millberg Studio. Die voortvarendheid is ook goed terug te horen in de muziek, die spontaan en dynamisch in elkaar steekt. Je hebt van die albums, die meteen al zo lekker openen dat je er meteen inzit. Dat doet de band ook met “This Love Is Better For You”, dat je vanaf de meet af aan meesleept om niet meer los te laten. De muziek klinkt wat meer gepolijst, zonder dat het ook maar ergens glad wordt hoor, want de gitaren scheuren lekker uit de bocht, voortgejaagd door opzwepende drumpartijen. Het is meer als de ruwe diamant die nu is gaan stralen door het betere slijpwerk. Het zal overigens een donkere diamant zijn, want de groep brengt met hun combinatie van post-punk, shoegaze, alternatieve en indierock een heerlijk melancholisch geluid naar buiten. Dat laatste zit ook vaak in de sterke, emotioneel geladen en met alt-country saus overgoten zang besloten. De nummers steken beter in elkaar dan voorheen en de groep opereert gewoonweg op een hoger niveau, zonder dat dit hun vorige werk diskwalificeert. Ze zijn gewoon een iets andere weg ingeslagen en dat kan ik enkel waarderen. Zeker als ze geweldige muziek als deze serveren. Hoewel ze meer dan ooit een eigen smoel hebben gekregen, moet je denken aan een caleidoscopische mix van onder andere Archers Of Loaf, Dinosaur Jr, Drive Like Jehu, Space Siren, Songs: Ohia, Pavement en een opgefokte versie van Smog. Een album van grootse klasse! Zou ook perfect passen op die ouderwetse cd 🙂
Binnenkort is de groep ook her en der live te bewonderen en viert het fijne Subroutine label hun 15-jarige bestaan. Check vooral de website voor de details!