In 1980 start een combo uit San Francisco met het maken van abstracte, collageachtige muziek vol plunderphonics (zeg maar geleende samples van andere muziek). Deze groep Negativland bestaat in eerste instantie uit Mark Hosler (zang, gitaar, synthesizers, stemtapes, percussie, ritmeloops, manipulaties, metalen banjo, noises, mix) en Richard Lyons (zang, stem). De naam van de groep maar ook hun label Seeland hebben ze ontleend aan twee Neu! nummers. Naast muziek brengen ze ook boeken, films, kunst en radioprogramma’s. Daarnaast zijn ze er ook altijd op uit nepnieuws te produceren, dat nogal eens door de diverse media wordt overgenomen. Na drie albums komt de groep met hun spraakmakende Escape From Noise. De groep bestaat dan verder uit Don Joyce (schreeuwen, tapes, elektrische timpani, synthesizer, noises, mix), Chris Gigg (drums, synthesizer, zang, computer, veldopnames, mix) en David Wills (praten, radio, tapes). De groep, die nog altijd bestaat is tegenwoordig het trio Mark Hosler, David Wills en Peter Conheim.
Op dit vierde album brengen ze intrigerend en bijzonder goed collagewerk. De popmuziek, politiek, media, het Christendom en meer krijgen de volle laag. Alles wat ruis, “noise”, geeft in de maatschappij is iets waaraan ze proberen te ontsnappen. De gastenlijst op dit album is al net zo indrukwekkend als de muziek zelf, namelijk met onder andere Ian Allen, Jello Biafra, Das, Steve Fisk, Alexander Hacke, Fred Frith, Henry Kaiser, Jerry Garcia, Mickey Hart, Rib Wortman en The Residents. De muziek laveert van fragmentarische collages, plunderphonics, noise en bijna echte liedjes. Maar liefst 18 van lengte variërende stukken, die samen voor zo’n 42 uur een biologerend hoorspel vormen. “Christianity Is Stupid” wordt zelfs een culthit. Saillant detail en typisch voor Negativland is dat ze in 1988 een nep nieuwsbericht de wereld in hebben geholpen dat massamoordenaar David Brom zijn familie heeft uitgemoord nadat hij het nummer “Christianity Is Stupid” heeft gehoord; iets dat dikwijls door de serieuze media is gebruikt als serieus nieuws. Nu hebben ze meer goede releases uitgebracht, maar ik geloof niet dat er één ooit meer indruk op me heeft gemaakt dan deze. Een meesterwerk dat tot het collectieve geheugen mag behoren.