[cd/2lp/digitaal, Temple Of Torturous/Five Roses]
De Duitse groep Nebelung is in 2004 opgericht door Stefan Otto (klassieke gitaar, zang, effecten, piano accordeon, Indiaas harmonium, dulcimer, glasharp, bellen) en Thomas List (akoestische gitaar met stalen snaren, veldopnames). Nebelung is de oude Duitse naam voor november, de maand van de melancholie en voorbode van de komende winter. Ze brengen in 2005 hun debuut Mistelteinn uit, waarop hun duistere en melancholische neofolkloristische aanpak een feit is. In 2008 komt het bij de keel grijpende vervolg Vigil, waarop ze gasten op viool, altviool en zang toevoegen aan hun duistere folksound. Dan blijft het lange tijd stil rondom dit biologerende combo.
Deze stilte wordt nu op zachte wijze doorbroken met de nieuwe release Palingenesis. De titel verwijst naar de Griekse woorden “palin”, hetgeen “weer” betekent, en “genesis”, ofwel “geboorte”. De term verwijst dus naar wedergeboorte, reïncarnatie en recreatie. Zowel een herleving van deze groep als een hernieuwde start en herontdekking van hun geluid worden hiermee gedekt. Ze hebben nu ook celliste Katharina Hoffmann in de gelederen, die een extra emotionele dimensie weet toe te voegen. De drie brengen zes composities met een totale lengte van 50 minuten. Langgerekte, contemplatieve stukken die op duistere en droefgeestige wijze tussen neofolk en neoklassiek uitkomen en prachtig ingekleurd worden met dulcimer, drones en veldopnames. De muziek wikkelt zich als een warme deken om je heen, maar bezorgt tegelijkertijd voor bergen kippenvel. Ze weten zich ergens tussen Hexvessel, Richard Moult, United Bible Studies, Kiss The Anus Of A Black Cat, Dead Can Dance, Sodastream en Espers te positioneren. Het ene nummer is gewoonweg nog mooier dan de andere. Ze zetten hier een totaal overrompelend en betoverend geheel neer. Muziek van de buitencategorie, met de impact van een emotionele meteorietenregen. Een ontegenzeggelijke bijzondere schoonheid!
door Jan Willem Broek