[cd, Monotreme Records/Konkurrent]
Monotreme is een geweldig gevarieerd Brits label. Je vindt er postrock, metal, altcountry en tevens totaal geflipte muziek. De voor mij onbekende Italiaanse band N.A.M.B. past misschien wel een beetje in al die categorieën. Op hun tweede cd BMAN, de eerste heet simpelweg N.A.M.B., knalt er meteen al goed in. Ze zijn met hun muziek gelukkig creatiever dan met albumtitels; alhoewel het onduidelijk is waar de afkorting N.A.M.B. voor staat. Davide Tomat (zang, gitaar, keyboards), Gabriele Ottino (zang, gitaar, keyboards), Silvio Franco (bas, keyboards) en Davide Compagnoni (drums) lijken op deze cd al hun energie, ideeën en creativiteit te kunnen bundelen tot onnavolgbare muziek. Het is super dynamisch, gaat alle kanten uit en weet je door hun tomeloze energie willoos mee te sleuren. Geen seconde vraag je jezelf af of het goed is of niet, dat voel je gewoon aan alles. De zang doet me nog het meest denken aan die van Mike Patton, net zo gevarieerd en pakkend maar net iets luchtiger. De muziek laveert tussen psychedelische rock, industrial, metal en alternatieve pop. Maar kijk niet raar op als er ineens een niet te doorgronden hybride door je oren galmt. Ze zijn gewoonweg onberekenbaar of beter gezegd zeer verrassend. Qua muziek moet je dan denken aan Fantômas, Nine Inch Nails, Skatenigs, David Bowie en The Flaming Lips, of het liefst nog een wilde mix daarvan. Deze cd is als een uiterst smakelijke energydrink die tevens verfrissend werkt en geen smerige zoete nasmaak oplevert. Dat ze ambitieus zijn blijkt ook uit het 96-pagina tellende boekje vol tekeningen, Verrassend goed(je)!
MP3:
L.O.N.
Luister Online (fragmenten):
BMAN
door Jan Willem Broek