Mountains is het duo Koen Holtkamp en Brendon Anderegg. Beide heren kennen elkaar van de middelbare school, maar de klik kwam pas echt tijdens de kunstacademie waar ze het idee kregen om samen muziek te maken. Naast mountains en de solo projecten van de beide heren hebben ze ook een lange tijd het spannende en speelse label Apestaartje gerund.
De eerste werken van de beide heren waren bij vlagen experimenteel, abstract en moeilijk toegankelijk, iets wat vooral over het oude werk van Holtkamp, onder de naam Aero, kan worden gezegd, maar al snel ontwikkeld Mountains zich in een andere richting.
Al bij de eerste release, Mountains uit 2005, maakt het duo gretig gebruik van de gitaar als input. Ondanks het gebruik van digitale bewerking klinkt er al een mooi warm geluid terug op deze eerste release. Dit zal ook altijd een duidelijk kenmerk blijven in de muziek, warmte. Dat samen met een duidelijke positieve insteek. In deze eerste jaren weet Mountains als een kleine schare fans op te bouwen.
Na het stilvallen van Apestaartje in 2006 is het ook rond het duo een tijdje stil, al komt daar in 2008 verandering met de uiterst gelimiteerde plaat Mountains Mountains Mountains (Catsup Plate), die helaas ook aan mijn oren voorbij is gegaan. Maar blijkbaar is deze EP een aanzet tot meer en volgt in 2009 de zeer mooie plaat Choral op Thrill Jockey. Op deze plaat weet het duo een zeer fijne combinatie van ambient en folk te produceren die in een klap een groter publiek weet te overtuigen (waar natuurlijk de invloed van Thrill Jockey niet mag worden vergeten).
In hetzelfde jaar komt ook de EP Etching (Thrill Jockey) uit met daarop de eerste tonen die lijken te duiden op een nieuwe werkwijze. In de digitale bewerking lijkt ook ruimte te komen voor een analoog geluid. Op het solo album Gravity Bees (Thrill Jockey, 2010) van Koen Holtkamp is deze verandering nog beter terug te horen. Het lijkt er op dat de krautrock en kosmische musick revival ook aan dit duo niet voorbij lijkt te gaan.
En inderdaad op het nieuwe album Air Museum, dat wederom bij Thrill Jockey is uitgekomen, is dit duidelijk terug te horen. Voor het eerst is er met een volledige analoge setting gewerkt. Maar in tegenstelling tot vele andere artiesten, zoals Emeralds, laat het duo zich niet te veel beinvloeden. In plaats van een geluid dat direct terug te leggen is naar de late jaren 70 en begin jaren 80 integreert het duo de technieken op zo'n manier dat het ten dienste van hun eigen stijl is. In de zeven nieuwe stukken blijft Mountains gewoon Mountains.
Door het gebruik van deze, voor hen, nieuwe techniek is het duo instaat om een nog warmer geluid te creëren waardoor tijdens het luisteren het is alsof een wollen deken om je wordt heen geslagen. Eer heerst een fijne sfeer in de muziek die een fijne lente gevoel opwekt. Ook op Air Museum blijft het duo gebruik maken met invloeden uit de folk, maar hier zit het wel meer verpakt onder een laag van gitaar drones die bij vlagen doet denken aan shoegazer. Echter dit alles is zonder zich te verliezen, nee in tegenstelling blijft het geluid zelfs beheerst en vredig.
Air Museum is een mooie verdere ontwikkeling van Mountains waarin ze zich zelf duidelijk tonen als act die niet wars is van invloeden van buiten, maar ook zich daar ook weer niet te veel door laat leiden.
Aanrader.
http://www.thrilljockey.com/catalog/index.html?id=105300