[cd, Stickman/Konkurrent]
De productie van het in 1989 opgerichte Noorse combo Motorpsycho neemt in de loop der jaren bepaald niet af. Eens per jaar dan wel om het jaar komt er gewoon weer een nieuw album uitrollen. Steeds slaan ze nieuwe wegen in, weten ze te verrassen en doen ze dat immer op een verbluffend hoog niveau; van psychedelische rock, krautrock en progrock tot jazz, stonerrock en pop of zelfs een caleidoscopische mix van dit alles. Ik vind ze rond de eeuwwisseling in hun poprock fase wat minder, maar haak erna weer stevig aan. Het is dan ook een band uit de tijd dat ik net begin met studeren en het echt ontdekken van muziek. Als ze zoals nu dan al 25 jaar bij je zijn, is dat langer wel dan niet in mijn leven. Dat schept een band. Kernleden Kenneth Kapstad (drums), Hans Magnus Ryan (gitaar, zang) en Bent Sæther (bas, gitaar, zang, percussie, mellotron) zijn er vanaf het begin nog altijd bij. Helden!
In 2012 komen ze met het groots en meeslepende The Death Defying Unicorn in samenwerking met met jazztoetsenist en landgenoot Ståle Storløkken (onder meer uit Supersilent), een hoop strijkers en het Trondheim Jazz Orchestra. Het is een nieuw hoogtepunt in hun toch al ijzersterke catalogus. Vorig jaar trekken ze op Still Life With Eggplant de Zweedse gitarist Reine Fiske (Elephant9, Dungen, The Amazing, Morte Macabre) aan, die er helemaal bijpast. Het levert een heerlijk, biologerend en innovatief album op vol retro-futuristische muziek die dikwijls behoorlijk melancholisch wordt.
Die samenwerking is kennelijk ook Motorpsycho goed bevallen, want op hun 17de reguliere album Behind The Sun doet Fiske namelijk weer mee. Tevens geven pianist Thomas Henriksen en het duo de Sheriffs Of Nothingham, dat bestaat uit Ole Henrik Moe (zaag, altviool) en violiste Kari Rønnekleiv (tevens Trondheim Jazz Orchestra), hier acte de présence. Ze presenteren 9 doorwrochten composities, die weer ijzersterk in elkaar steken. Ze wisselen hierop epische stukken vol progrock, avant-garde en psychedelica af met meer melancholische, psychedelische popnummers met de klassieke inbreng van de Sheriffs Of Nothingham. Dit weten ze mooi uit te balanceren, zodat je van adrenaline naar kippenvel laveert en omgekeerd, als het al niet beide tegelijkertijd plaats vindt. Neem het heerlijk landerige, neoklassieke “Ghost” alleen al, zo mooi! Het is weer zo’n avontuur, van ruim een uur, dat je weer ademloos achtereen uitzit. Motorpsycho is gewoonweg ongeëvenaard, maar denk qua houvast aan een mix van Circle, Guapo, The Mars Volta, Led Zeppelin, Masters Of Reality, Hawkwind, Thin Lizzy en Pink Floyd. In één woord: geweldig! Ze flikken het gewoon weer.
door Jan Willem Broek