[cd, Fluttery/Kunaki]
Het Fluttery label blijft me verbazen. Niet alleen dat ze echt vanuit de hele wereld artiesten aan zich weten te binden, ook de kwaliteit van die artiesten en het steeds breder wordende palet aan muziekstijlen. De rode draad lijkt meer en meer de melancholie te zijn die van al die muziek uitgaat, hard of zacht en experimenteel of juist toegankelijk. Nieuw op het label is de Franse artiest Wilson Trouvé, die als Monochromie er zijn debuut Angels And Demons het licht laat zien. Monochromatisch licht is licht van één golflengte of één kleur. Ook in de kunst betekent een monochroom werk een eenkleurig werk. Dat principe is hetgeen de muziek van Trouvé ook zeker typeert. De genres die hij doorkruist zijn weliswaar modern klassiek, neoklassiek, glitch, ambient en postrock, maar hij weet er één consistent melancholisch geheel van te scheppen. Dus in plaats van de diverse stijlen te scheiden, brengt hij muziekstijlen samen en laat ze eenzelfde sfeer uitademen. Monochrome diversiteit zou je dat paradoxaal kunnen noemen. De 13 instrumentale composities die hier aanwezig zijn, worden veelal opgebouwd rond de stemmige pianoklanken, die zowel associaties oproepen met Erik Satie en Frederic Chopin als Ryuichi Sakamoto, Nils Frahm, Max Richter en Sylvain Chauveau. Dat vult hij verder aan met wave-achtige texturen die wel herinneringen oproepen aan de Cocteau Twins, glitch à la Fennesz en Alva Noto, de mysterieuze postrock sferen van de oude Sigur Rós, de ambient van Harold Budd en Brian Eno, de desolate pracht van Library Tapes, de gruizige shoegaze van Bitcrush en de intense orkestraties van Ólafur Arnalds. Maar juist omdat hij al deze facetten op natuurlijke wijze naast elkaar laat bestaan, krijgt zijn muziek een geheel eigen monochromatische sound, die minimaler is dan de geschetste voorbeelden. In de slottrack hoor je nog ene Anna in het Pools door de muziek spreken, hetgeen een fraai effect heeft. Een album met vele ingrediënten, maar dat één teder gezicht laat zien. Diepgaande, emotievolle pracht die zo mooi weet te schitteren in de herfst.
door Jan Willem Broek