[cd, Type/Konkurrent/Boomkat]
Laatst heb ik al eens gezegd dat er uit Zweden veel topartiesten komen en ook nu is dat weer het geval. Ditmaal is het oudgediende Andreas Tilliander die met zijn project Mokira een nieuwe cd heeft gemaakt. Andreas is een elektronisch muzikant die er legio projecten op nahoudt. Zo vind je hem naast zijn solowerk ook terug in Mokira, Lowfour, Rechord en Komp en in bands als Bulgur Brothers, Minimalistic Sweden en Skitus. De lijst met releases is net als de kwaliteit ervan indrukwekkend. En nu gaat hij daar met de overtreffende trap nog eens overheen met zijn nieuwste cd Persona, hoewel over smaak niet te twisten valt natuurlijk. Hij maakt een intiem, intens en organisch werk dat ondanks de elektronica menselijk lijkt. Met allerlei analoge synthesizers en effecten creëert hij spookachtige ambientachtige landschappen. Deze zijn opgebouwd uit meerdere lagen waarin ambient, glitch, gereduceerde dub, ingehouden techno, drones, taperuis, uitgeklede spacerock en verscheidene jagende en psychedelische elementen op verbluffende wijze met elkaar interfereren. Het bromt, gromt, klopt en streelt zich een weg door je hersenpan. De cd speelt af als een bloedstollende thriller, maar verhardt nergens. De referenties zijn talrijk, denk aan Tim Hecker, William Basinski, Thomas Köner, Vladislav Delay, Cluster, Seefeel, Fennesz, Spacemen 3, Svarte Greiner, Caretaker en zelfs Throbbing Gristle en je krijgt een vaag idee van wat Tilliander hier ten gehore brengt. De repeterende van Mokira vertellen op gedragen wijze een indrukwekkend verhaal. Luisterrijke, persoonlijke pracht!
door Jan Willem Broek