[cd, Sinnbus/Rough Trade]
Katrin Hahner is een Duitse singer-songwriter die vanaf 2006 van zich laat horen als Miss Kenichi. Dan verschijnt namelijk haar eerste album Collision Time. Hierop toont ze zich een bijzondere muzikante, want wars van hypes brengt ze heerlijk duistere en bovenal diepgravende folkrock. Haar doel is dan ook om vooral betekenisvolle muziek te brengen en of dat nu helemaal strookt met de tijdgeest, heeft ze eigenlijk geen boodschap aan. Wat dat betreft past ze wel bij artiesten als Shannon Wright, Cat Power, PJ Harvey en Nina Nastasia. Ook op haar tweede album Fox wijkt ze niet van deze formule af. Inmiddels is ze verhuisd naar het hippe Berlijn, maar blijft het lange tijd stil.
Nu wordt deze stilte van zes jaar doorbroken met haar derde cd The Trail. Ondanks haar hippe woonplaats blijft ze trouw aan haar principes. Zonder ook maar een moment in herhaling te vallen brengt ze weer sepiakleurige indie- en folkrock. Ze klinkt hier iets extroverter dan op de vorige albums en ook de arrangementen zitten sterker in elkaar. Wellicht dat de hulp van muzikanten als Terry Edwards (Gallon Drunk, PJ Harvey, Tom Waits, Nick Cave, Tindersticks) en Chris Bruce (Seal, Chris Connelly, Meshell Ndgeocello, Trevor Horn) hier een belangrijk aandeel in hebben. De vorige albums zijn misschien meer geschikt voor een kleiner publiek van liefhebbers, de nieuwe is er één die vol vertrouwen een breed publiek kan aanspreken. Haar getormenteerde bitterzoete zang blijft ook los van de muziek een genot. De muziek wordt verder fraai ingekleurd met akoestische en elektrische gitaar, bas, percussie, saxofoon, trompet, synthesizers, orgel en piano. Het is allemaal van een enorme intensiteit en unieke schoonheid. Ze brengt tevens een prachtige versie van Robert Plant’s “Big Log”. Naast Shannon Wright, Cat Power, PJ Harvey en Nina Nastasia, kunnen ook fans van Soap&Skin, Anna Calvi, Christine Owman en Stina Nordenstam hier hun hart ophalen. Donker als de nacht, maar zacht als fluweel. Een ongekende beauty!
door Jan Willem Broek