[cd, Omnempathy]
Bands dan wel artiesten die buiten de gangbare muziekpaden om bewegen, zijn veelal de meest interessante. Niet alleen zorgen ze voor de broodnodige afwisseling in de muziekwereld, ze weten ook dikwijls voor een luisterervaring te zorgen die je bij blijft. Een groep die dit als geen ander kan, is de in 1999 door de Schotse muzikant
Michael Begg opgerichte Human Greed. Hij is tevens onder zijn eigen naam actief, geeft acte de présence in het prachtige Fovea Hex en is ook te gast bij het fijne 48 Cameras. Een jaar na de oprichting voegt illustrator, schilder en muzikant Deryk Thomas zich bij hem, waarmee hij in 2001 debuteert met Consolation. Dit sublieme debuut krijgt pas in 2006 een vervolg met Pilgrim: New World Homestead, waarop ze eens te meer laten horen hoe je op perfecte wijze duistere, filmische klanklandschappen vol onaardse pracht dient te creëren. Een tussentijds hoogtepunt vormt de cd Black Hill: Midnight At The Blighted Star uit 2009, waarop de filmische, spookachtige schoonheid haast de oppervlakte bereikt. Ze krijgen hier ruggensteun van onder meer celliste Julia Kent (Rasputina, Antony & The Johnsons, Larsen, Fovea Hex), zanger Fabrizio Modonese Palumbo (Larsen, Blind Cave Salamander, XXL), zangeres/toetsenist Clodagh Simonds (Fovea Hex) en zanger David Tibet (Current 93). Na een kortere periode is er dan in 2011 het vierde album Fortress Longing, dat voluit Fortress Longing: The Internal Campaign For The Safe And Complete Return Of The Sleeping Egyptian To The Desert heet. Ze worden hierbij geholpen door wederom celliste Julia Kent en daarnaast onder andere zangeres Laura Sheeran (Fovea Hex), zanger Jean Marie Mathoul (48 Cameras, Charlemagne Palestine) en Colin Potter (Nurse With Wound, Fovea Hex). De muziek wordt er niet bepaald toegankelijker of vrolijker op, maar de uitwerking ervan is des te groter. De duistere elektronische, ambientachtige geluidssculpturen van Begg lijken het verval van de huidige maatschappij op melancholische wijze bloot te willen leggen. Hierbij omarmt hij de hang naar mysteries en het niet alledaagse om zo te kunnen relativeren. Overdonderende droefgeestigheid. De muziek ontvouwt zich als een schitterende symfonie vanuit een parallel universum en vormt meteen het tweede hoogtepunt van de groep. Het laatste wapenfeit, de live release even niet meegerekend, komt vorig jaar met de cd Dirt On Earth: A Pocket Of Resistance. Hier hanteren ze voor de eerste maal de naam Michael Begg | Human Greed uitgebracht. Dit, zoals Michael Begg zelf uitlegt omdat dit album meer zijn introverte soloproject geworden maar dan wel volgens de werkwijze van Human Greed. Deryk Thomas doet dan ook maar in slechts één van de 7 composities mee. Begg creëert hier rondom één lange drone soundscapes die hij verder op duistere en spannende wijze inkleurt met elektronica, veldopnames en noise. Minimale muziek met een maximaal effect die zich bewegen tussen Stars Of The Lid, Jasper TX, Henryk Górecki, Thomas Köner, Celer, Fovea Hex, Arvo Pärt, Richard Skelton en Xela. Een overrompelende stilte die zoveel zegt en wederom een meeslepend meesterwerk oplevert.
Nu treedt Michael Begg voor de tweede maal naar buiten als Michael Begg | Human Greed op de cd Omega:OST. Het is nu echt een soloaangelegenheid geworden met een aantal gasten, te weten zangeres Little Annie, zaagspeelster Laura Sheeran (Fovea Hex, Nanu Nanu) en zangeres Anne Dunlop. Het is de soundtrack geworden voor de Russische theaterproductie blackSKYwhite onder leiding van Dimitry Aryupin. Ondanks de taalverschillen weten ze elkaar prima te vinden op het artistieke vlak. De productie is een soort carnaval voor het einde der tijd. Uit de schaduwwereld komen allerlei mythische freaks, die dwars door alle tijden lijken te kruipen middels curieuze wegen. De cd opent dan ook met een soort hoorspel waar je spookachtige carrousels en treinen uit vervlogen tijden dwars door hedendaagse paranoïde soundscapes gesampled hoort. Daarnaast hoor je allerlei stemmen en een duidelijke mannenstem die steeds “tick tock” zegt, hetgeen het einde der tijden lijkt in te luiden. De toon is gezet met dit angstaanjagend en apocalyptisch hoorspel. Omega is ook het symbool voor weerstand, hetgeen je ook ervaart in de muziek; een weerstand tegen het einde maar onder hoge spanning. Dat terwijl weerstand bieden geen enkele zin heeft tegen deze schaduwwereld, aangezien deze enkel door de zon geregeerd wordt, zoals de tekst op de cd ook al aangeeft:
O ushalin zhala war o kam mangela – The shadow moves as the sun commands
Ook tegen de muziek is elk verzet zinloos, want je wordt als vanzelf meegesleurd in een duivels universum waar de realiteit ver te zoeken is. Begg brengt een caleidoscopische draaikolk die het midden houdt tussen industrial, gothic, soundscapes, drones, gothic, ambient, avant-garde en een hoorspel. Een gitzwart en bloedstollend klankspel, waarbij geluiden als een kloppend hart, vintage elektronica, bezwerende stemmen en derealiserende elementen de dienst uitmaken. Het is bevreemdend en onheilspellend, maar ook buitengemeen fraai. Er is geen vergelijkbare artiest ter referentie, maar denk aan een betoverende kruisbestuiving van Shinjuku Thief, Towering Inferno, Philippe Petit, Xela, Jasper TX, Vidna Obmana, Black Lung, The Residents, Stefan Wesolowski, Kreng, Dead Can Dance, David Shea en The Caretaker, gestoken in een David Lynch productie. Zo krijg je een vaag idee van wat er allemaal over je uitgestort wordt. Michael Begg levert hier gewoon zijn volgende indrukwekkende en intrigerende meesterwerk af!
door Jan Willem Broek