Beetje veel gaten deze maand, maar wel lekker afwisselend, zowel qua genre als oud versus nieuw.
1 september: Josh Ritter – The Torch Committee
For us, the job brings only pain
To see you naked in these chains
To see you naked where you stand
Where so many others have
Imagine how it feels each day
To send so many men a way
But see we’ve got a job and we
Must dot each “I” and cross each “T”
2 september: Judas Priest – Between the Hammer and the Anvil
Deze kwam vanochtend voorbij in een Spotify Daily Mix, net toen ik had gelezen over orkaan Dorian en Trumps reactie hierop. De tekst leek in dat licht wel een soort vage Nostradamus-voorspelling over wat gaat gebeuren:
Storm warning
But there’s no fear
Lies forming
The sacrament lays bare
The sinner
Will testify
They’ll suffer
When sacrificed on high
The burning sermons purge their evil words
Between the Hammer and the Anvil
3 september: Tropical Fuck Storm – Stayin’ Alive
Als zelfs de gimmicky b-kant covers kont schoppen, dan weet je dat een band op dreef is.
4 september: Talk Show – Fast and Loud
Ben ik er ook eens met de eerste single bij bij de nieuwe Britse hype.
5 september: Jarv Is… – Must I Evolve?
Ik ben niet zo een kenner van Jarvis Cockers oeuvre, maar deze sterke track van zijn nieuwe project doet me een beetje denken aan David Bowie in artrockmodus.
6 september: Cattle Decapitation – One Day Closer to the End of the World
7 september: Nile – Long Shadows of Dread
Erg positieve verrassing, deze nieuwe Nile. De vervanging van Dallas Toler-Wade door Brian Kingsland pakt erg positief uit.
Dat is deels een kwestie van smaak. Er zijn twee soorten metalzangstijlen waar ik niets mee kan: de post-blackmetalkrijsers a la Amen-Ra en blafgrunters. Toler-Wade was nogal blafferig, Kingsland is dat op basis van dit nummer niet.
Maar ook muzikaal klinkt het me wat dynamischer en gevarieerder, minder als een zandstorm van geluid, zonder aan kracht in te leveren.
8 september: Danny Brown – Dirty Laundry
Productie: Q-Tip.
9 september: Stormzy – Sounds of the Skeng
‘Crown’ had het niet voor mij, maar dit gaat weer de goede ‘Vossi Bop’ kant op.
10 september: Alice Cooper – East Side Story
Cover van Bob Seger, van een aankomende cover-EP van inspiratiebronnen uit Detroit met muzikanten uit Detroit (o.m. Wayne Kramer en Mick Collins).
11 september: Pet Shop Boys ft. Years & Years – Dreamland
Eerder dit jaar brachten Pet Shop Boys een EP’tje uit waar ik niet echt blij van werd, maar deze single van het aankomende album is weer van het hoge niveau van de laatste twee platen. Verschil is misschien dat deze net als die albums geproduceerd is door de door mij zeer gewaardeerde Stuart Price en die EP niet.
12 september: Ghost – Kiss the Go-Goat
Ghost gaat terug naar zijn mythische wortels, die mooi overeen komen met mijn smaak.
13 september: vergeten
14 september: vergeten
15 september: vergeten
16 september: Prophets of Rage – Pop Goes the Weapon
17 september: Baraná Trio – Bir Fırtına
Baraná Trio klinkt een beetje als het Nederlandse antwoord op DAAU. Ze maakten maar één plaat, Gül ve Bülbül (2008). Zanger/multi-instrumentalist Behsat Üvez had wel meer projecten onder de Baraná-vlag. Hij overleed helaas in 2013.
18 september: Moloko – Pure Pleasure Seeker
Ik vergeet altijd hoe goed ik Moloko vind totdat ik weer eens een Moloko cd uit de kast trek. Bij het zoeken naar een video vond ik deze geweldige liveversie van Pinkpop 2004. Niet alleen omdat Róisín Murphy een podiumbeest is, maar ook vanwege de Yes-capes en autentieke jarenzeventigasbak van de toetsenist.
19 september: Saint Agnes – Move Like a Ghost
Aan de ene kant een enorme The Dead Weather-kloon, aan de andere kant misschien wel beter dan enig The Dead Weather-nummer. Geweldige ‘achtervolg de moordenaar door een labyrint van een nachtclub vol rook, stroboscopen en In-A-Gadda-Da-Vida op 120 dB’ vibe.
20 september: vergeten
21 september: Strigoi – Phantoms
Paradise Losts Greg Mackintosh is één van mijn favoriete gitaristen, met een instant herkenbare stijl. Die hoor je ook al in de eerste tonen van zijn nieuwe zijproject Strigoi.
22 september: Lightning Dust – Run Away
23 september: Mark Lada’s Golden Arches – Nu je voor me staat
traumahelikopter had een Nederlandse naam en Engelse teksten, opvolger Mark Lada’s Golden Arches heeft een Engelse naam en Nederlandse teksten. Daarbij trapt Lada niet in de val die The Madd maakte toen het The Kik werd om er een soort jarenzestigretrosausje over te gooien. Zou hij alleen weten dat bandafkorting MLGA de naam van een Poolse blackmetalband is?
24 september: Pharoah Sanders – You’ve Got to Have Freedom
Dit nummer zat onder de aftiteling van het computerspel Ape Out. Ik vond het geweldig, dus ik heb het opgezocht en het bleek van Pharoah Sanders. Die kende ik alleen een beetje van de heel moeilijke platen van John Coltrane, dus ik was nogal verbaasd dat hij zo een lekker scheurtrack had gemaakt. Weer iemand om me in te verdiepen.
25 september: vergeten
26 september: Sturgill Simpson – Sing Along
Move over Taylor Swift. Dit is de country/pop-crossover waar ik op zat te wachten.
27 september: vergeten
28 september: vergeten
29 september: vergeten
30 september: Midnight – Rebirth by Blasphemy
Lay down your souls to the gods Rock ’n Roll!