[cd, Boring Machines]
Mamuthones is het soloproject van de Italiaan Alessio Gastaldello, één van de oprichters van Jennifer Gentle. Tevens runt hij het platenlabel Sillyboy Entertainment. Na het gitzwarte samenwerkingsalbum The First Born (2008) met Fabio Orsi is Sator nu zijn heuse solodebuut. De cd opent verdacht rustig met een duimpiano stuk. In het tweede, bijna ambientachtige nummer hoor je wat geroffel op de bekkens en een fluittoon waar al snel de eerste dreigende tonen opdoemen. In de track erna begint hij met dreigend tribaal drummen en wordt aangevuld met dissonante Fender Rhodes klanken en een vervaarlijke fluisterstem. Het begint duidelijk te worden dat hier ook de zon nooit zal schijnen. Alessio, van huis uit drummer, gebruikt naast de genoemde instrumenten verder een Farfisa pianorgan, fluit, noises en allerhande percussie-instrumenten. De ene keer waan je jezelf in de crypten van een kerk, waar de orgels een lange weg door het beton boren en een moment en verder zit je ineens in een desolate omgeving vol ambient-drones, schieten de kleuren aan je voorbij door de psychedelische insteek, raak je in trance door de stukken vol sjamanisme of bevind je je in een horrorfilm waar je omgeven wordt door griezelige stemmen en Middeleeuwse taferelen. Zo hoor je in “Kash-O-Kashak” een uiterst psychedelische mix van de experimenten van Pink Floyd gemengd met Popol Vuh en Acid Mothers Temple, terwijl je in “Carrying The Fire” weer getrakteerd wordt op imponerende dark ambient die wel richting Celer, K11 en Nicholas Szczepanik gaat. Ook de spookgeluiden van The Caretaker, de industrial van Sand en In Slaughter Natives en het tribal geluid van Isihia zijn op te noemen ter referentie. En ongetwijfeld zijn er nog genoeg anderen op te noemen. De rode draad is dat de draad zwart is. Je wordt overigens nooit helemaal bedolven onder het geluid, want alles wordt op redelijk rustige wijze gebracht; als een lange, zenuwslopende thriller. De imponerende slottrack “Ave Maria” besluit na 12 minuten industrieel geweld met het gelijknamige klassieke stuk, maar zelfs dat komt ondanks de schoonheid wat eng over. De eerste editie van deze cd is eerder dit jaar al uitverkocht en gelukkig heeft het duistere Italiaanse label Boring Machines (K11, Father Murphy, Philip Petit) het nogmaals uitgebracht in wederom een prachtig kartonnen hoes met reliëf. Mis het niet nog eens zou ik zeggen. Ten minste als je van het betere duistere werk houdt.
Luister Online bij Myspace:
Ota Benga / Kash-o-Kashak / Carrying The Fire
door Jan Willem Broek