[cd, Crammed Discs/Coast To Coast]
Er is sinds een paar jaar een nieuwe prachtster aan het rare meisjesfirmament. Het is de, let op, in 1988 in de VS geboren Maïa Vidal waarbij de ouders van Franse en Japans/Duitse afkomst zijn. Ze heeft viool gestudeerd in New York en is later verder gaan studeren in Montréal (Canada) en woont tegenwoordig afwisselend in Parijs en Barcelona. In New York start ze de punkband Kiev, die al snel omgedoopt moet worden in Kievan Rus en in Montréal gaat ze verder met de groep Your Kid Sister, waarmee ze van haar favoriete punkband Rancid covers ten gehore brengt die eerder op slaapliedjes of klagende walsen lijken. De opleiding tot raar meisje gaat uiteraard langs bevreemdende wegen. Eind 2011 debuteert ze dan onder haar eigen naam met God Is My Bike, waarmee ze op ontwapende wijze weet te imponeren. Ze doet door haar gezichtsversieringen en muziek meermaals denken aan CocoRosie, maar brengt ook veel meer dan dat. Haar innemende zang in afwisselend het Engels en Frans en veelzijdige instrumentarium zijn een lust voor het oor. Door alle speelse muziek sijpelt ook flink wat melancholie, die voor diepgang zorgt en aantoont dat Maïa Vidal iemand is met een boodschap. Deze weet ze wel op unieke en wonderschone wijze te verpakken. Er verschijnt tussendoor ook nog een gelijknamige mini.
Ruim een jaar later is haar tweede album Spaces ☆ geboren, wederom op het legendarische label Crammed Discs uitgebracht, waarop ze moeiteloos de kwaliteit van haar debuut weet te evenaren. De multi-instrumentaliste fabriceert haar muziek met piano, autoharp, Qchord, viool, keyboard, trompet, klarinet, klokkenspel, theremin, speelgoedpiano, banjo, banjolele, contrabas en accordeon. Te gast is wederom Giuliano Gius Cobelli (trompet, percussie, zang). Alleen dit verraadt al dat ze weer een hoog folk-gehalte ten gehore brengt. De productie is in handen van Yann Arnaud (Air, Phoenix, Cibelle, Stephan Eicher) en in 2 van de 12 track van Howard Bilerman (Arcade Fire, Godspeed You! Black Emperor). Ze zingt nu nog enkel in het Engels. Een andere verandering is dat het allemaal een tandje serieuzer is geworden, waarbij ze de speelsheid en bevreemdendheid heeft weten te behouden. Hiermee kan je gerust stellen dat ze er op vooruit is gegaan, ook al kan je op haar debuut werkelijk niets aanmerken. Het album laat een lekker zomerse maar tevens nachtelijke mix horen van freakfolk, avant-garde, toytronica, singer-songwritermuziek, indie en minimal music. Ze weet dit als prima droompop te presenteren en dikt het her en der nog aan met elementen uit de jazz, triphop en bossanova. Nergens leidt het helemaal tot een doorsnee nummer. Dit heeft alles te maken met haar bijzondere zang, haar ontwapende en unieke benadering om muziekstijlen te mixen en combineren en de licht mysterieuze sound. Op eigenzinnige wijze houdt ze het midden tussen That Dog, CocoRosie, Sóley, Lisa Germano, Hail, Final Fantasy, Yann Tiersen, Emiliana Torrini en Nancy Elizabeth. Alles onderstreept enkel haar bijzondere status. Een wonderlijk prachtalbum, waarmee ze definitief haar naam vestigt. Een echte ☆!
door Jan Willem Broek