[cd, Secretly Canadian/Konkurrent]
Na een jaar of 7 met Songs:Ohia laat kopman Jason Molina het tijdperk Magnolia Electric Co. aanbreken, tevens de titel van de laatste Songs:Ohia cd. Met 3 albums, een liveplaat, een epee en een 5cd’s tellende boxset heeft hij daar zijn onbegrensde singer-songwritertalenten en zijn creatieve talent en drift wederom bewezen. Nu is er weer een album getiteld Josephine. Een groot verschil met zijn voorgaande band is toch wel dat hij nu altijd een consistenter geluid aan de dag legt. Helaas is één van zijn vaste kompanen, de bassist Evan Farrell, in 2007 overleden, maar hij (gitaar, zang) kan nog steeds rekenen op een leger aan gasten, ondermeer uit Okkervil River en Impossible Shapes, die hem begeleiden en wellicht door het verlies met meer passie dan ooit. Met zeven man sterk ondersteunen ze zijn songs met gitaren, sax, tamboerijn, piano, cornet, vibrafoon, keyboards, synthesizers, drums, orgel, bas, bellen, dobro, lap steel en zang. Verlies lijkt overigens altijd wel een thema te zijn in zijn droefgeestige muziek vol Americana, altcountry, rock en folk. Zijn kenmerkende getourmenteerde zang vormt daarbij altijd een vast gegeven. Nu lijken ze met z’n allen nog meer gefocust op het maken van originele songs die er toe doen. De cd kent echt heel veel hoogtepunten, hetgeen al een behoorlijke verdienste is na zoveel jaren muziek maken. Molina weet eenzaamheid en schoonheid niet alleen samen te smelten, hij verheft het tot hogere kunst. Timesbold, Will Oldham en Songs:Ohia dienen ter referentie. Al noemt hij zijn project Grietjes Welriekende Spruitjesfabriek, er zal geen slecht nummer van zijn hand verschijnen, daarvoor is de man te getalenteerd en te gevoelig. Dit nieuwe album is dan ook geen verplicht kost voor de fans, het is echt een cd vol uitzonderlijke, nieuwe en frisse pracht.
MP3’s:
Little Sad Eyes
Josephine
door Jan Willem Broek