[cd, Fang Bomb]
[cd, Eat, Sleep, Repeat]
[7”/download, Machinefabriek]
Ik zeg wel vaker dat een nieuwe release van het Nederlandse fenomeen Machinefabriek zelden alleen komt. En zoals vaker staaft Rutger Zuydervelt, want dat is de man achter dit productieve project, deze opmerking. De import Rotterdammer kent een productie waar zelfs Muslimgauze vanuit het hiernamaals een diepe buiging voor zou maken. Mede omdat deze productiedrift gepaard gaat met een hoge kwaliteit en steeds weer nieuwe en vernieuwende ideeën. De discografie van Machinefabriek is de 100 releases inmiddels gepasseerd. Als je jaren terugblikt kan je als mopperaar misschien zeggen dat er betere en mindere werken te onderscheiden zijn, maar de ondergrens ligt nog altijd ver boven de middenmoot. Dat is een uniek gegeven. Maar ook nu zijn er weer 3 nieuwe releases die de aandacht verdienen.
Ten eerste is de cd Colour Tones op het kleine kwaliteitslabel Fang Bomb. Hierop staan de kleuren om ons heen centraal. Kleuren en muziek? Geen rare gedachte aangezien muziek van alles en nog wat kan oproepen en zeker de associatieve muziek van Machinefabriek. Overigens zijn de kleuren hier geïnspireerd door de tot de verbeelding sprekende verhalen van de Letse schrijver Imants Ziedonis; dus in feite kleuren naar muziek vertaald. Leuk concept, maar los daarvan hoop je dan ook op muziek die prettig is om naar te luisteren. Rutger slaagt daar wederom prima in. Hij creëert de muziek met gitaren, memo recorders, tapes, testplaten, een Korg synthesizer, effectpedalen en een computer. Daarbij maakt hij nog gebruik van samples van Espen Reinertsen (sax) en dikwijls muzikale partners Gareth Davis (basklarinet) en Aaron Martin (cello). De hoes van het album geeft een grijs-wit getinte regenboog aan, hetgeen wellicht aangeeft dat de kleuren die hij hier presenteert niet zo zwart-wit bij de luisteraar zullen binnendringen en dat hij de kleuren niet aan je op wilt dringen. Bij twee van de zes composities heb ik het bij het juiste eind, bij de rest kleurt mijn luisterervaring anders. Normaal zie je groen van jaloezie, rood van woede en blauw bij melancholie, maar dat hangt bij muziek natuurlijk in grote mate af van je stemming, Hoe dan ook doet het niets af aan de schoonheid van de individuele stukken. “Green”, “Red”, “Grey”, “Brown”, “Blue” en de blauwdruk voor een live optreden “Mosaic” mogen er namelijk allen wezen. Het is een prachtige, caleidoscopische mix van ambient, drones, glitch, experimenten en subtiele noise. Dit weet enorm tot de verbeelding te spreken en is van een bijzondere melancholische schoonheid. Een kleurrijk prachtalbum.Rutger heeft hiernaast ook een cd gemaakt met de Amerikaanse totaalartiest Steve Roden. Zijn werk omvat tekeningen, schilderijen, sculpturen, films, video, geluidsinstallaties, teksten en muziek. Hij maakt al sinds de jaren 80 tot de verbeelding sprekende experimentele albums vol veldopnames en geluidskunst, die dikwijls een combinatie vormen met zijn diverse andere disciplines. Ook hij heeft een indrukwekkende discografie. Op Lichtung brengen ze een soundtrack bij de audio-visuele installatie die ze in samenwerking met videokunstenares Sabine Bürger hebben gemaakt. Het boekje bevat foto’s van haar serie “Scores For Water Music”. Beide muzikanten leveren ieder de basis voor 4 tracks, die ze in hun eigen land en naar eigen inzicht bewerken. In de negende track, dat een bewerkte versie is van hun live optreden bij de opening van Lichtung op 30 oktober 2010, zijn ze daadwerkelijk samen te horen. De cd is zo opgebouwd dat de nummers naadloos in elkaar overgaan, waardoor je in feite één lange onderbewuste droomtrip van ruim 3 kwartier voorgeschoteld krijgt. Het is een combinatie van veldopnames, die uiteenlopen van (zo lijkt het) krakende planken tot natuurgeluiden, elektronica en celloklanken van Aaron Martin. Het resultaat hiervan valt eigenlijk met geen pen te beschrijven. De muziek is meer een overrompelende elektro-akoestische ervaring geworden, die op organische wijze, alsof het water is, langs je heen stroomt. Het gaat voorbij muziek alleen. Een ijzingwekkende, hypnotiserende reis door een surrealistisch universum. In de slottrack landt je even weer op aarde door de vrouwelijke stemflarden die door de muziek klinken. Kunst met hoofdletter K en in vloeibare vorm aangeleverd. Het is allemaal van een zinderende pracht.
Tot slot is er nog de tweede samenwerkingsverband uit een serie van drie 7”-es met het ambientproject Celer van Will Long. De samenwerking is het gevolg van een optreden en ontmoeting in Tokio in 2010. Na hun geweldige 7” Maastunnel / Mt. Mitake, komen ze nu met de volgende single Numa / Penarie, waarop ze twee tracks brengen vol diepgravende serene ambient. Samen duurt het net als de voorganger niet langer dan 10 minuten, maar is het genoeg om je te overrompelen. Wonderschone, filmische muziek om te koesteren.
Luister Machinefabriek Online bij Soundcloud:
Red / Blue
Luister Steve Roden & Machinefabriek Online bij Soundcloud:
Leaves
Luister Celer & Machinefabriek Online bij Bandcamp:
Numa / Penarie
door Jan Willem Broek