[cd, Front & Follow]
Eén van de meest verrassende labels van de afgelopen jaren is toch wel het Britse Front & Follow. Ze brengen diverse artiesten uit de dark folk, speelse elektronica en neoklassiek hoek uit, al is er geen vaste richting behalve het avontuurlijke, waarvan Sone Institute, The Doomed Bird Of Providence, Andy Nice, Pye Audio Corner en BLK w/BEAR overtuigende bewijzen zijn. Hiernaast hebben ze diverse geweldige projecten gehad waaraan vele artiesten een bijdrage hebben geleverd (Long Division With Remainders, Collision/Detection, The Outer Church). Ik wil maar zeggen, dat het onvoorspelbaar is wat ze uitbrengen en dat het vrijwel altijd iets unieks is. Dus als er een nieuwe act opduikt is er altijd reden tot opwinding. Nu is er het duo Lutine, dat vorig jaar is opgericht door Heather Minor en Emma Morton. Ze delen een liefde voor traditionele folk en neoklassiek, maar vervormen dit weer door elementen uit middeleeuwse, Barokke, Indiase, Chinese en hedendaagse muziek te incorporeren.
Dat levert nu hun debuut White Flowers op, gestoken in een prachtige hoes in een oplage van 300. Het merendeel van de 10 songs worden gebouwd rondom hun etherische zang. Hierdoor mengen ze drones, elektronica, klassieke en traditionele instrumenten, uiteenlopend van luit, draailier, piano, accordeon en strijkinstrumenten. De muzikale omkadering van hun zang is echter sober, maar mist z’n uitwerking niet en zorgt voor verdieping. Zo opent de cd met een enkele haast storende klank/drone, waardoor de heerlijke vocalen klinken. Ze weten tradities in een hedendaagse context te plaatsen en voegen er een behoorlijk mysterieuze factor aan toe, wat ongetwijfeld te maken heeft met hun eveneens gedeelde liefde voor schrijver Thomas Hardy en de serie The Twilight Zone. Ook zij zitten met hun muziek tussen alle tijden in, zowel in het verleden als in het heden. Dat maakt dit ook zo bijzonder; muziek aan de schaduwzijde van het alledaagse. Aan de ene kant associeer je de muziek met de vroegere Miranda Sex Garden en The Unthanks, maar er zitten ook elementen van L’Arpeggiata, Stealing Sheep, Fairport Convention, Hildegard von Bingen en een light en vrouwelijke variant van The Doomed Bird Of Providence en Antony And The Johnsons in hun geluid besloten. Dat ze een hemelse cover van “Come Wander” brengen, past ook helemaal in hun straatje. De door Jeff Alexander geschreven en door Bonnie Beecher gezongen song is namelijk gebruikt in The Twilight Zone, waarin zangeres/actrice Beecher ook nog eens een rol heeft gespeeld. Lutine brengt dimensieloze madrigalen, die ze weten te plaatsen in een engelachtig vacuüm waarin je jezelf vrijwillig laat meezuigen. Een tijdloze schoonheid!
door Jan Willem Broek