[cd/lp/digitaal, Giradiscos/Marxophone/Five Roses]
Het is evident dat de krautrock van grote invloed is geweest op andere muziekstromingen en tevens op een hoop artiesten, ook hedendaagse. Om de zoveel tijd steekt dit genre in moderne vorm de kop weer eens op. En zo komen ook de nieuwe generaties er weer eens mee in aanraking. Je kunt op wikipedia genoeg gortdroge info vinden over het genre, maar voor een meer subjectivistisch stuk moet je vooral eens hier verder lezen. Uit Spanje ken ik niet echt bands die een krautrock geluid aan de dag leggen, wel een band als Manta Ray die erdoor beïnvloed is. Het uit Madrid afkomstige Lüger is wel een groep met een vette krautrocksound inclusief een lekkere motorik. De band bestaat uit Daniel Fernández (zang, bas, sitar), Edu García (gitaar, effecten, zang), Raúl Gómez (drums, samplers, theremin, effecten, zang), Fernando Rujas (percussie, zang) en Mario Zamora (orgel, synthesizer, zang). In 2010 verschijnt hun gelijknamige debuut als gratis download en op gelimiteerd vinyl, waarop ze meteen laten horen dat ze meer brengen dan krautrock alleen. Het is vooral bij vlagen heel hard, dus meer ongekookte zuurkool dat de zachte, zweverige variant. Er wordt dan ook wel over ze geschreven als de enige band die een brug weet te slaan tussen Oneida, Ornette Coleman, Neurosis en Amon Düül II. Nu is hun tweede album Concrete Lights een feit en verkrijgbaar in diverse formaten. De aanpak van de heren is subtieler geworden en wellicht mede daardoor leggen ze een zachter, meer psychedelisch geluid aan de dag. Ze brengen nu een goed uitgebalanceerd en afwisselend patchwork van krautrock, spacerock, psychedelische rock en progrock ten gehore. Dat het rockt moge duidelijk wezen. Heel af en toe gaan de remmen los en krijg je prettige harde muziek, zoals in “Dracula’s Chauffeur Wants More” en “Shoirokousvy Pallasite II”. Zo nu en dan wordt er op pakkende wijze bij gezongen, maar ook zonder staat deze sterk opgebouwde muziek stevig op eigen benen. De zeven nummers klokken net onder de 40 minuten en weten je moeiteloos in hun greep te houden. De muziek houdt grof gezegd het midden tussen Spacemen 3, Can, Oneida, Hawkwind, Neu!, Thee Hypnotics, Farflung, Kyuss en Circle. In de slottrack door ze mede door het gebruik van de sitar ook een beetje aan The Tea Party en Ravi Shankar denken. Een geweldig, geestverruimend rockalbum!
Luister Online bij Bandcamp:
Concrete Lights (album)
door Jan Willem Broek