[cd, Snail/Coast To Coast]
De Russen hebben net als de rest van (met name) Oost-Europa ook hun Rroma, die we vaak oneerbiedig zigeuners noemen, met hun bijbehorende muziek. Volgens een beroemd Russisch gezegde is het enige dat je nodig hebt om een Rus dronken te krijgen een fles wodka en een Rroma violist. En als je dan eenmaal de violist te pakken hebt, heb je de wodka niet meer nodig. Nu is de opzwepende en tevens tranentrekkende viool ook vaak het hartverscheurende en hemelse middelpunt van die muziek. Dat is zeker zo bij de Russen van Loyko, vernoemd naar de legendarische 19de eeuwse violist Loyko Zabar, waarbij twee violen een grote rol spelen. De groep bestaat al sinds 1990 en is opgericht door violist/zanger Sergey Erdenko. In eerste instantie opereren ze als een duo en later pas als trio. De band kent vele bezettingen, maar tegenwoordig bestaat de groep naast Sergey uit Vladimir Bessonov (viool, zang) en Michael Savichev (gitaar, zang). Mijn laatste album van Loyko stamt alweer uit 2001, maar als ik hun discografie erop nasla hebben ze in eigen beheer in de tussentijd toch redelijk wat uitgebracht. Dat werk is helaas niet of heel lastig te verkrijgen en vooral bedoeld voor de Russische markt. Gelukkig bestaat er het Nederlandse superlabel Snail, dat al de ene na de andere voltreffer heeft uitgebracht van onder meer Mostar Sevdah Reunion, Ljiljan Buttler en Amira. Nu valt de beurt aan Loyko, die er hun cd Hotza op uitbrengen. Het album bestaat vooral uit nummers die de afgelopen tien jaar geschreven zijn en op de hier onverkrijgbare albums Return Of The Gypsy Maestro, Gypsy Blues, Two Angels en Ah, What Was This Night zijn verschenen. Noem het een decenniumoverzicht of gewoon een nieuw album van het geweldige Loyko. De groep heeft een unieke stijl en daarvan horen we veel te weinig. Met 10 nummers brengen ze bijna een uur lang hun bruisende en veelal opzwepende mix van folk, blues, Rroma, Keltische en Russische muziek. Zowel de instrumentale nummers als die met zang weten zeer te overtuigen. Een enkele track is nog met oudere bezettingen gemaakt en daar waar gezongen wordt is verder regelmatige de prachtige stem van Leonsia Erdenko, de dochter van de beroemde Nikolai Erdenko, te horen. Het is Loyko op z’n best. Indringende, emotionele songs die op virtuoze wijze gebracht worden. Complex maar zonder moeilijk te doen waardoor alles prettig in het gehoor blijft liggen. Door het hoge tempo zullen de meer droefgeestige stukken er nooit heel diep inhakken, maar ze hebben wel degelijk hun impact. Opzwepende ontroering. Alsof je net in tranen wilt uitbarsten op een feest, maar je door de meute meegesleurd wordt in een volgende dans om alles in een prettige roes weer te vergeten. Een weergaloos wereldalbum! Hotza!
door Jan Willem Broek