Twee Limburgse zussen een Cello een piano een Hobo en electronica, dat zijn de Ingredienten van Lily Grace. Vanavond mocht ik ze voor de 3e keer live zien. De eerste keer in 2012 op het Re:converse kunsten festival in Beringen. Toen waren het echt nog twee jonge meisjes die een zeer verfrissende combo van piano cello en electronica neer zetten. Nog gewoon met hun vader als roadie. Een hele fijne ontdekking. In 2013 heb ik ze voor de tweede keer gezien in de Muziekodroom in Hasselt. Ze waren in een jaar al zeer gegroeid. Geen nieuwe nummers maar de performance had aan kracht gewonnen.
“Het begint meteen goed met de eerste track, het titel nummer van hun debuut album Silhouette. De performance staat als een huis”
Nu een heel aantal jaren later mag ik opnieuw te gast zijn bij een optreden van Nelle en Dienne Bogaerts. Deze avond, in het kader van de September Sessies van Cultureel centrum Hasselt, vind plaats in de binnentuin van het CCHA. Het is een knusse setting geworden met een gezellige bar en zitjes van pallets. Het duo op het podium heeft er duidelijk zin in. Het begint meteen goed met de eerste track, het titel nummer van hun debuut album Silhouette. De performance staat als een huis, hier staat een duo dat, in de 8 jaar dat ik hun niet heb zien optreden, is blijven groeien. Vooral de stukken in dit nummer wanneer ze doormiddel van effecten met meer dan twee lijken te zingen gaan door merg en been. Traveler is een mooi liefelijk liedje dat iets extra’s krijgt door de subtiele elektronische toevoegingen onder andere een stemmige stemsample.
“De live versie van Saints voelde als een gebalde vuist naar de hemel, een waarom !? naar God”
De live versie van Saints blies mij werkelijk van mijn voeten het voelde als een gebalde vuist naar de hemel, een waarom !? naar God. De live versie is wel veel heftiger dan de album versie live wordt deze gebalde vuist veel krachtiger. Na deze moker slag van een track vroegen de zussen ons te gaan staan om mee te dansen op de beats van The Horde waar het publiek met de nodige Vlaamse gene gehoor aan gaf. Voor mij was het al weer een heel tijdje geleden dat ik nog gedanst heb. dus dat was wel eens fijn. De passages dat ze in dit nummer met kinderstemmetjes zingen zijn mij live niet echt opgevallen, maar op een plaat kun je gewoon andere dingen doen dan live.
“Het Album Silhouette is een album dat gaat over een vreselijk familie drama : hun broer kreeg een ernstig auto ongeluk”
Het Album Silhouette is een album dat gaat over een vreselijk familie drama dat de zussen als 9 en 11 jarige meisjes mee maakten: hun broer kreeg een ernstig auto ongeluk. Het album dat vertelt hoe twee kinderen een abrupte wending in hun leven een plaats proberen te geven, dat bewijst dat zelfs in een emotionele krater tweestemmige schoonheid kan openbloeien. Ze spelen deze avond het hele album synchroon.
“De live versie van “Not God” komt over deze blijft dichter bij de plaat versie, maar ongemerkt knikt mijn hoofd toch mee op de groove”
Het was een zeer intense show met hier en daar zelfs kleine choreografie. Dit voegt een iets toe aan het geheel. De Hobo die er sinds de vorige keer dat ik ze gezien is bij gekomen is zeker een toegevoegde waarde. Het geeft meer gelaagdheid en variatie in de sound. De live versie van “Not God” komt over, deze blijft dichter bij de plaat versie, maar ongemerkt knikt mijn hoofd toch mee op de groove. Over hun tweede optreden (dat ik in 2013 mocht bijwonen) heb ik toen geschreven dat de arrangementen hier en daar iets te vol waren. De arrangementen zijn nu dik in orde en echt in balans. Tijdens het schrijven staat het album Silhouette op en ik geniet opnieuw. Ik eindig dan ook met een dikke pluim voor Nelle en Dienne. Doe vooral zo verder, en heel veel succes en plezier in de AB club ! (Een optreden waar de dames vertelden heel erg naar uit te kijken)
Fascinerende muziek. Het duurde wel even voor ik het gevonden had want ze noemen zich Lili Grace. Maar dank voor de tip.