[cd, Jagjaguwar/Konkurrent]
De laatste tijd hoor je behoorlijk wat vrouwelijke artiesten met een ijl dan wel zwoel hees stemgeluid, die je op nostalgische wijze naar vertrouwd, veelal in het verleden liggend terrein meevoeren. Dat is zeker het geval bij de eigenzinnige Lia Ices, die met haar nieuwste album Grown Unknown lijkt te willen zeggen dat haar achtergrond onbekend is en dus van alles kan zijn. Nu laveert haar geluid ook van Britse naar Amerikaanse folk, singer-songwritermuziek en elegante rock. Haar ijle stem dwarrelt en vliegt ook licht door de muziek, alsof de klanken uit bladeren of vogels bestaan. Hiermee weet ze een bijzondere sfeer weet neer te zetten; licht maar niet luchtig. Haar intieme liedjes begeleidt ze meestal met piano, hetgeen afgewisseld dan wel gecombineerd wordt met drums, gitaren en zinnenstrelende orkestraties. De ene keer roept ze daarmee associaties op met tijdgenoten en wellicht zielsverwanten als Agnes Obel, Chan Marshall (Cat Power), Emily Jane White en Joanna Newsom, terwijl ze op andere momenten ons fijn de spiegel van het verleden voorhoudt waarbij je moet terugdenken aan Karen Dalton, Joni Mitchell en Kate Bush. Tel daarbij de bevreemdend, spookachtige atmosfeer van Wildbirds & Peacedrums en Marissa Nadler op en je krijgt een aardig idee van haar muziek. Hoewel het meeste behoorlijk droefgeestig is, is haar muziek toch als een wonderschone, frisse maar zonnige lentedag. Prachtig ook is het nummer “Daphne”, waarin ze een duet zingt met Justin Vernon (Bon Iver). Ondanks haar achternaam kan ik dit album heel warm, zeg maar gerust heet aanbevelen.
MP3's:
Grown Unknown
Daphne
door Jan Willem Broek