[cd, Company/Konkurrent]
De Amerikaanse producer Chazwick “Chaz” Brundick is vermoedelijk beter bekend onder de naam Toro Y Moi. Hiermee heeft hij al diverse succesvolle albums gemaakt die ergens tussen downtempo, house, synth-pop, abstracte muziek, hip hop, soul en leftfield uitkomen. Hij weet dit veelal op verslavende wijze door elkaar te mixen. Toch wil Brundick het eens over een andere boeg gooien, waarvoor zijn Toro Y Moi vehikel niet past. Hij zoekt namelijk een manier om de klassieke dance te combineren met meer popgerichte muziek. Daarvoor heeft hij Les Sins in het leven geroepen. Hiermee maakt hij eerder al drie 12”-es, uitgebracht op de labels Carparck en Jiaolong, waarop hij dat concept uitwerkt.
Nu is er zijn volwaardige debuut Michael, een titel waarmee de link met de popmuziek denk ik al duidelijk aangegeven wordt. Brunwick laat zich verder beïnvloeden door tekenfilms en soundtracks. Normaal gesproken zou ik niet eens voor muziek als deze vallen, ware het niet dat Brunwick er een dusdanige draai aangeeft dat je er vanzelf naar blijft luisteren. Op bezwerende en innovatieve wijze mengt hij house, techno, dubstep, soul, hip hop en pop tot een uiterst pakkend geheel. Dat komt onder meer omdat hij bepaalde stijlen op bevreemdende wijze omlijst. Zo krijgen de meer lompe beats een nachtelijk en licht mysterieus omhulsel en daar waar de pop de kop opsteekt zorgt hij weer voor diepgang met elektronische experimenten en soulvolle geluiden. Dat alles lardeert hij met lekker repeterende zang (samples), waardoor alles je nog steviger weet te grijpen. Het luistert allemaal heerlijk weg, maar dan wel met de nodige diepgang. Met Les Sins heeft hij de perfecte combinatie aan ingrediënten gevonden om pop dansbaar of dance meer pop te maken. Hij komt ergens uit tussen The Weeknd, James Blake, Air, Giorgio Moroder, Arthur Russell en in de verte ook Michael Jackson. Neem er eens de tijd voor om dit goedje te beluisteren, want het is de moeite waard.
door Jan Willem Broek