[cd, Young God/Konkurrent]
Als je Grimm heet moet je leven haast wel een sprookje zijn. Ik kan ook niet zeggen dat het levensverhaal van Larkin Grimm helemaal gewoon te noemen is. Ze is het kind van twee weggelopen hippie ouders, die vervolgens tot haar zesde met haar wonen in een religieuze sekte The Holy Order Of MANS. Daarna heeft ze met 4 broers en zussen en niet al te beste economische omstandigheden de school doorgeworsteld. In de pubertijd wanneer de hormonen door haar lichaam gieren wint ze wel even een volledige beurs om kunst op Yale te gaan studeren. En zo geschiedde. Ze kan niet zo goed tegen het elitaire zootje daar en gaat reizen. Na Guatemala en Thailand gaat ze een tijd in een tent wonen in Alaska. Daar wordt ze bijna opgegeten door een indiaan. Hierna brengt ze tijd door met natuurbeschermers, zwervers en andere merkwaardige mensen. Dan toch maar weer terug naar Yale, waarbij ze ook even deel uitmaakt van de band The Dirty Projectors. Ze studeert af en gaat muziek maken. In de zomer leeft ze in een tent. Tot nu toe heeft ze twee albums uitgebracht op het leuke, maar obscure Secret Eye Records. Toen kwam er een prins met een hele zware stem en die heeft haar meegesleept naar zijn Young God records. Michael Gira heet deze prins, die zich eerder ook al eens over de zwervende Devendra Banhart heeft ontfermd. Nu is er een derde album met de titel Parplar verschenen. Op dit album presenteert ze zich zoals altijd als een innemende, maar grillige selfmade vrouw. Ze wordt nu met haar bijzondere composities bijgestaan door onder meer Brian Carpenter (Beat Circus), Caleb Mulkerin en Colleen Kinsella (Fire By Fire, Cereberus Shoal), Micah Blue Smaldone en leden van Old Time Relijun en Angels Of Light. Schijnbaar moeiteloos laveert ze, soms binnen een nummer zelfs, van freakfolk naar folk, cabaret, singer-songwritersmuziek, altcountry, rock, avant-garde, Americana, neo klassiek, madrigalen en experimentele muziek. Een wat duister, licht angstaanjagend geluid lijkt continu op de loer te liggen op de achtergrond. Qua instrumentarium komt werkelijk van alles langs: banjo’s, ukeleles, violen, zang, accordeon, dobro, harmonium, gitaren, trompet, bassen en diverse percussie-instrumenten. En dan heb ik nog niet eens haar visitekaartje genoemd, want dat is toch wel haar gevarieerde, onaardse zang. Soms innemend zwoel of zwaar, dan weer getourmenteerd, fel of hees. Het is lastig haar muziek goed te duiden. Denk maar aan een carrousel van Humanwine, Spires That In The Sunset Rise, Espers, Devendra Banhart, Kimya Dawson, CocoRosie, Faun Fables, Jarboe, Hail en Jana Hunter. Een nieuw unicum openbaart zich. Eind goed al goed.
Luister Online:
Parplar
door Jan Willem Broek