[cd, Valeot/A-Musik]
Er zijn artiesten die beweren dat je met elektronica het beste de echte menselijke emoties en de pure, authentieke muziek kan weergeven, hoe paradoxaal dat ook klinkt. Toch is het inderdaad soms ongelooflijk hoeveel menselijke sfeer artiesten met puur elektronica kunnen produceren, die je ook nog tot in de diepste vezel weet te emotioneren. Niks koude apparatuur, maar organische elektronica met een menselijke ziel of zoiets. Iemand die dat al improviserend dikwijls weet te bewerkstelligen is Kutin, zoals de Oostenrijkse Peter Kutin zich als artiest kortweg noemt. Hiermee heeft hij al de prachtige cd Panora op U-Cover gemaakt in 2006. Verder bouwt hij geluidsinstallaties en maakt hij deel uit van het Weense elektro-akoestische trio Dirac. In 2007 volgt Menora, waarop hij 6 improvisaties laat horen die resulteren in minimale maar uiterst duistere soundscapes. Hij genereert zijn muziek hier met de laptop, gitaar, piano, fluit, vibrafoon en samples van onder andere stemmen. Het levert een adembenemende trip op die het midden houdt tussen ambient, glitch, drones en andere elektronische muziek. Nu komt hij op het innovatieve Valeot label met zijn derde soloplaat Ivory. Hierop werkt hij voornamelijk met de gitaar, die hij met zijn laptop bewerkt. In een enkele track zijn ook de altviool, contrabas, Korg synthesizer en veldopnames te horen. Hij weet hiermee sfeervolle en uiterst spannende composities te creëren die tot diep in de hersenpan doordringen. Hij houdt met zijn muziek het midden tussen ambient, drones, glitch, neoklassiek en af en toe haast musique concrète, die hij op tot de verbeelding sprekende wijze aan de man brengt. De referenties bestaan dan ook uit Fennesz, Keith Fullerton Whitman, Tim Hecker, Oren Ambarchi, Francisco López en Robert Normandeau, zij het dat Kutin er toch wel een eigen spannende en veelal rustieke draai aan geeft. Het is hoe dan ook een uiterst menselijk geheel geworden dat schoonheid aan “intrigerendheid” weet te koppelen.
Luister Online bij Bandcamp:
Ivory (album)
door Jan Willem Broek