[cd, La Voix Des Sirènes]
Een maand geleden komt het Franse Klimperei, één van de grondleggers van het met speelgoed gevulde, avant-gardistische kamermuziek genre, nog met twee cd’s uit zijn zelfbedachte “Improvisations With Myself”-serie (IWM). Nu is er alweer een regulier album Quai Des Hannetons, hoewel regulier en Klimperei niet echt samengaan. Christophe Petchanatz, sinds 2001 het nog enige bandlid, weet al vanaf 1985 op unieke wijze zijn altijd herkenbare, maar toch steeds weer veranderende muziek op speelse wijze aan de man te brengen. Dit komt omdat hij steeds nieuwe manieren zoekt om zijn muziek te maken dan wel door zichzelf restricties op te leggen. Hij heeft de nummers van de nieuwe cd met uiteenlopende akoestische en speelgoedinstrumenten vrijwel allemaal in één keer opgenomen en zonder gebruik te maken van effecten. Eigenlijk is dit precies in de geest van zijn IWM serie, zij het dat hij hier niet improviseert. De 22 hoofdzakelijk instrumentale tracks die bij elkaar ruim drie kwartier duren klinken hierdoor spontaner en rauwer dan voorheen, maar zonder dat speelse, kinderlijke en typische Klimperei-geluid kwijt te raken. Het zijn charmante muziekstukken geworden die op speelse wijze laveren en combineren tussen neoklassiek, avant-garde, minimal, freakfolk, kamermuziek en blues. Denk aan een akoestische, ietwat bevreemdende combinatie van The Residents, Legendary Pink Dots, Tom Waits, Pascal Comelade, Erik Satie, Toupidek Limonade, Lionel Boissarie, Frank Pahl en Look The Bouk. Het is ontwapenend, vermakelijk en gewoonweg een lust voor het oor. Klimperei blijft zorgen voor uniek genot.
door Jan Willem Broek