[2x cd, InPolySons/Musea]
Het Franse project Klimperei is één van de grondleggers van het met speelgoed gevulde, avant-gardistische kamermuziek genre. De speelse en humorvolle manier van spelen van het inmiddels tot een soloproject van Christophe Petchanatz verworden Klimperei is nu al ruim 25 jaar een unicum. Hij houdt er overigens ook projecten als Los Paranos, Al & Del en Deleted op na, die dezelfde speelse basisingrediënten bevatten maar nog wel eens andere genres meer naar voren laten komen (avant-garde, no wave, experimentele muziek). Hij zit in het straatje van Pierre Bastien en in het zijstraatje van Pascal Comelade en Yann Tiersen, waarbij aangetekend moet worden dat Klimperei veelal leuker, origineler en speelser is. Het Franse label In Poly Sons, dat zich richt op dit soort muziek, maar ook experimentele muziek en sowieso muziek met goede, originele ideeën, is verheugd als Christophe in 2007 aankondigt een improvisatieserie met zichzelf van 5 cd’s uit te gaan brengen. Van deze serie verschijnt in 2008 deel 1 Improvisations With Myself, Vol. 1, in 2010 gevolgd door Improvisations With Myself, Vol. 2: Littératures en Improvisations With Myself, Vol. 3: Recyclages. Elk deel is half gecomponeerd en half geïmproviseerd, waarbij hij zichzelf samplet dan wel begeleidt alsof hij met anderen speelt; dit mede omdat hij ook even niemand weet te vinden om mee te spelen. Maar hij wil elk deel een nieuwe aanpak. Zo laat hij zich op deel 2 beïnvloeden door schrijvers die hem door de jaren heen hebben ontroerd, beïnvloed dan wel stil hebben weten te krijgen. Op deel 3 hergebruikt hij zijn eerdere materiaal en improviseert er muziek bij. Het levert telkens uiterst originele werken op. Nu zijn er weer twee delen uit deze serie, zijn ongeveer 34- en 35ste release. Zoals gebruikelijk zijn deze uiterst persoonlijke werken weer voorzien van een foto van delen van zijn eigen lichaam.
Als eerste is er Improvisations With Myself, Vol. 4: Los Paranos. Hierop gaat hij aan de slag met werk uit de jaren zeventig dat hij hoofdzakelijk op cassette heeft uitgebracht als Los Paranos. Nu brengt hij deze songs in een nieuw, fatsoenlijk jasje. Het is deels herbewerkt en deels voorzien van improvisaties en remixen. Met het gebruikelijke arsenaal aan speelgoed- en overige instrumenten brengt hij op een speelse manier de jaren 70 weer tot leven, zij het nu in de typische stijl van latere Klimperei werken. Op fraaie wijze brengt hij oud en nieuw hier samen, al dan niet met (kinder)zang, waarmee hij aantoont een uiterst unieke artiest te zijn, waarvan er tegenwoordig eigenlijk te weinig rondlopen. 19 tracks die op eigengereide wijze het midden houden tussen The Residents, Pascal Comelade, Frank Pahl, Gabriel Yared, Erik Satie en Tom Waits. Het is behoorlijk nostalgisch en je voelt je getuige van een bijzonder cabaret gehuld in de sfeer van een heerlijk zwoele Franse nacht. Het is wederom een sterk nieuw Klimperei album, dat net als al die andere voorgaande werken je meeneemt naar een mysterieus en speels parallel universum. Daarnaast is er ook Improvisations With Myself, Vol. 5: De Quelques Directions, waarop hij een andere kant van Klimperei belicht. En dat is niet de kant van de muzikale miniaturen, maar één van de meer lang uitgesponnen en langzaam evoluerende klanklandschappen. Dat hij deze inkleurt met speelse elementen en instrumenten mag geen verrassing zijn. Tevens maakt hij gebruik van meer psychedelische elementen en noise uit de jaren 70. Wat dat betreft sluit de muziek wel naadloos aan op zijn overige werk, zij het dat het soms wat rauwer, duisterder en harder uit de hoek komt. De 5 nummers klokken op één na tussen de 9 en 14 minuten. Zelfs de zang is hier soms behoorlijk duister. Je moet nu denken aan wisselende combinaties van Robert Wyatt, Tuxdomoon, Coil, Magma, Pascal Comelade, Dominique Grimaud, Frank Pahl, David Fenech, The Residents en buitenaards leven. Ik geloof dat hij nu klaar met deze serie is, maar het toont maar eens te meer aan dat Klimperei nog jaren voort kan. Originaliteit en plezier gebundeld tot een krachtig en verslavend elixir smaakt nu eenmaal naar meer.
MP3’s IWM4:
Petits Electrosaures
Un Système Pas Banal
Luister Online naar de originele cassette opnames:
IWM4 cassette
MP3’s IWM5:
IWM5
Lolaphone
door Jan Willem Broek