De nieuwste cd van TV on the Radio laat zich moelijk in woorden samenvatten. Het is een complexe release, op meerdere vlakken. Productie, muziek en teksten bestrijken zo’n breed palet dat zelfs een waslijst aan hokjes nutteloos wordt. Want wat heeft een dergelijke opsomming voor zin als werkelijk alles EN meer voorbijkomt in slechts vijftig minuten? Luisteren naar ‘Dear Science’ is een oefening in nederigheid: het positieve daarvan is dat herbeluistering weken na de release (nog) steeds nieuwe inzichten oplevert, wat vrij bijzonder is gezien de houdbaarheid van menige release. Maar het frustreert ook, al die lagen die de songs op Dear Science kenmerken. Hoekige, dansbare ritmes zetten de toon in de meeste nummers en klinken zorgeloos, luchtig en vrolijk. Gitaren hoor je nauwelijks, qua stijl zijn Prince, Marvin Gaye (de kopstem!) en Motown (strijkers!) duidelijk herkenbaar. De zorgeloosheid duurt helaas nooit lang, want over het merendeel van ‘Dear Science’ hangen donkere wolken, in de vorm van oorlog (‘Red Dress’ is hier geen liefdesbetuiging) en de hiphop van ‘DLZ’. ‘Dear Science’ lijkt niet te kunnen kiezen tussen grote en kleine thema’s, maar het slotakkoord ‘Lover’s Day’ met bijzonder expliciete teksten, laat niets te raden over. Muzikale hoogtepunten zijn het catchy ‘Dancing Choose’ (de ritmebox!), het utopische ‘Golden Age’, dat na de presidentsverkiezingen in Amerika een nieuwe betekenis krijgt, en het magische ‘Love Dog’, dat in een lang coda boven zichzelf uitstijgt.
EvR