[cd, Kranky/Konkurrent]
De uit Chicago afkomstige gitarist Ken Camden gooit hoge ogen in het geweldige noisegezelschap Implodes, die eerder dit jaar met hun tweede cd Recurring Dream een diepe indruk hebben gemaakt. Maar daar waar Implodes met de benen stevig op de grond staat, kiest Camden solo meer voor het ruimtelijke. Dat is al op zijn debuut cd-r Of Meisha uit 2007 het geval, dat hij samen met Mike Tamburo (Psychic Frost, Chaob) heeft gemaakt. Beide heren delen ook de space- en postrockbands Arco Flute Foundation en Meisha. In 2010 debuteert Camden op het prestigieuze Kranky label met de geniale lp Lethargy & Repercussion. Hierop brengt de gitarist niet simpelweg gitaamuziek, maar bewerkt hij zijn geliefde instrument met elektronica en software. Hier voegt hij nog een flinke portie drones toe en weet met dit alles een psychedelisch en hypnotiserende geheel te creëren, waarbij de muziek altijd dynamisch overkomt en goed doorwaadbaar blijft. Een geweldig pakkend album is het resultaat.
Tussen het werk met zijn andere band door, heeft hij toch tijd gevonden om zijn nieuwe cd Space Mirror te voltooien. Wat meteen opvalt is dat hij meer dan ooit voor een spacy aanpak kiest. Zijn muzikale ruimteschip reist door de duistere, onontgonnen gebieden in het universum met transcendente elektronische geluiden, waarbij de gitaar nog altijd (onhoorbaar) aan de basis staat van zijn muziek. Hiermee houdt hij als een navelstreng contact met de aarde, waardoor er een enorme gelaagdheid ontstaat in zijn nummers. Een donker mysterieuze ondergrond van waaruit hij zijn bezwerende trip begint, die meer op de ambient leunt dan voorheen, al zijn de drones van weleer nog altijd present. Het is hypnotiserend, dromerig en desolaat wat hij hier laat horen en bovenal van een adembenemende pracht. Denk aan een hallucinerende kruisbestuiving van Magnog, Tangerine Dream, Brian Eno, E.A.R., Pink Floyd, Zelienople, Celer en Chihei Hatakeyama en je komt in de buurt van hetgeen hij hier laat horen. Het is een evenzo zweverig als confronterend werk geworden; de naam Space Mirror dekt de lading dan ook volledig. Grandioos!
door Jan Willem Broek