[cd + lp, Miasmah/Konkurrent]
Het geweldige Miasmah label van Erik K Skodvin (Deaf Center, Svarte Greiner) is inmiddels de hofleverancier en toonaangevende standaard van hedendaagse kwaliteitsmuziek in het duistere en veelal neoklassieke spectrum. Ik ken haast geen label waar de kwaliteit onverminderd hoog blijft en de atmosfeer ondanks de grote variatie aan muziek gelijk blijft. In 2011 debuteert Bram Bosteels met zijn project Kaboom Karavan na Kreng als tweede Belg op het label met de cd Barra Barra. Daarvoor heeft hij ook al de digitale release A Short Walk With Olaf (2007) uitgebracht. Op het Miasmah debuut brengt Bosteels uiterst surreële en mysterieuze klanksculpturen. In feite zijn het geraamtes van duistere neoklassieke en jazzachtige composities, waarbij ze de essentiële delen bewaren en weer inkleuren. Het houdt het midden tussen neoklassiek, ambient, jazz en experimenten, maar met een zelf in te vullen leegte tussen dat alles. Onvoorspelbaar, tot de verbeelding sprekend, biologerend, spannend en licht angstaanjagende schoonheid.
Nu is het derde album Hokus Fokus een feit. Bosteels gaat verder waar hij eerder is gebleven. Ook hier brengt hij een fraaie mengelmoes aan stijlen, zij het dat hij een nog meer bevreemdend en paranoïde geluid aan de dag legt. De hoofdmoot wordt gevormd door ijle jazzy muziek met neoklassiek, maar dat vult hij verder in met vintage sounds, dark ambient, luisterrijke experimenten, dub, lucide toetspartijen en wereldse ritmes. Je komt in een ongerept territorium waar alles net zo eng als betoverend is en waarbij je continu op je qui vive bent. De titel is wat dat betreft uitstekend uitgekozen. Je baant je een weg door dikke nevels vol spookachtige geluiden en stemflarden, waarbij de wonderschone beelden het winnen van de angstaanjagende. Sowieso loodst de fraaie muziek je er moeiteloos doorheen. Het gebeurt maar zelden dat muziek je echt in een compleet ander universum weet te plaatsen, maar voor Bosteels lijkt dit eerder gewoonte dan uitzondering. De desolate klanken raken diepe snaren en weten je totaal te overrompelen. Hij komt met zijn unieke sounds ergens tussen Daniel Figgis, Demdike Stare, Kreng, Svarte Greiner, Nils Petter Molvær. Arve Henriksen, Gultskra Artikler, Coil, Juv, Black To Comm, Biosphere en door het soms krakerige stemgeluid ook Tom Waits uit. Het filmische geheel weet je ondanks alle duistere elementen toch volledig te omarmen. Een duistere beauty!
Naast deze nieuwe cd verschijnt ook het debuut A Short Walk With Olaf uit 2007, die door Miasmah nu voor de liefhebbers ook op lp is uitgegeven. Hier is de Kaboom Katavan minimaler, glitchy, meer akoestisch en een fractie minder abstract en bevreemdend dan erna. De eerste klanken doen me meer aan Encre denken dan aan de eerder genoemde referenties. Ook is de setting meer concreet en minder angstaanjagend, al zijn de vingerwijzingen en blauwdrukken naar het latere werk al wel hoorbaar. Het is de geweldige start van een artiest die ook nu nog niet uitgegroeid lijkt.
door Jan Willem Broek