[cd, Enraptured/Cargo]
Het sympathieke Britse label Enraptured label gaat al jaren mee en kenmerkt zich door een eigenzinnige koers met veel nostalgische Britse releases en is wars van trends. Hierdoor blijven ze waarschijnlijk ook fier overeind ten tijde van de recessie. Een band die daar zeker thuishoort is Junkboy. Deze bestaat uit de broers Mik en Rich Hanscomb, aangevuld met Ryan Oliver. Op hun vorige cd Three brengen ze een nostalgische kruisbestuiving van de indierock uit de jaren tachtig en negentig met elementen van new wave, shoegazer, pop, jazz, postrock, folk en altcountry. Zelf noemen ze dat “leftfield pop music for head, heart and soul” en gelijk hebben ze. De muziek wordt daar onder meer door 6 gasten fraai ingekleurd. Nu zijn ze terug met hun vierde album Koyo, hetgeen “zacht zonlicht” betekent en een eerbetoon is aan de levendige en steeds veranderende kleuren in de natuur en hun liefde voor Japan. Dit gloedvolle woord past ook prima bij hun vernieuwde sound. Als een opkomende zon brengen ze muziek die tegelijkertijd schoonheid en warmte in zich verenigt. Voorheen zijn ze nog wel ergens in te delen, nu integreren ze zoveel verschillende genres dat het lastiger wordt. Het is een teriyaki van indie, pop, singer-songwritermuziek, ambient, postrock, softnoise, Britse folk en wave met Japanse en licht psychedelische elementen. Ditmaal zijn het maar liefst 16 gastmuzikanten die de muziek mogen opfleuren met onder meer lapsteel, klarinet, zang, sax, viool, fluit, kornet, cello en trompet. Een sterke troef daarbij is de zachtaardige zang die wisselend door mannen en vrouwen ingevuld worden, waarvan één keer ook in het Japans. Het is één lange, hartverwarmende nostalgische trip onder een net rijzende zon, die alleen in de slottrack “Tones X” wat venijn toont. Ze komen met hun muziek ergens uit tussen Iron & Wine, Elliott Smith, Bert Jansch, Hood, Brian Wilson, Glowworm, Piano Magic, Greg Weeks, Brian Eno, Crosby Stills Nash & Young, Espers, Power Of Dreams, Epic45 en American Analog Set. Zonder twijfel hun allerbeste cd tot nu toe.
Luister Online bij Myspace:
Stendhal Syndrome
door Jan Willem Broek